تنفر از خواهر زن....

چقدر متنفرم از این یکی خواهر زنم با اون عقاید مرتجعانه و سبک حرف زدن مسخره مازندرانی و اون نامزد مشنگش و اون صدای نخ دندون کشیدنش.دلم میخواد هزاران کیلومتر از این شب بارونی دور بشم و برم جایی که تا آخر عمرم نبینمش.کتلتی که واسه شام درست کرده رو نمیخورم.به زور باهاش حرف میزنم و از خودش و اون نامزد کس مشنگش متنفرم.چطور نمیتونه تنفر منو درک بکنه؟چرا همیشه باید اینو تحمل بکنم.موش موذی کثیف مازندرانی.از چشمهای زاغت و قدبلند ولاغرت و صدای مسخره ات تنفر دارم.حالم ازت به هم میخوره.کاش میفهمدی چقدر از تو بدم میاد.

از اون غرور بیجات و اون نگاهت متنفرم.تو فکر میکنی که جات وسط بهشته و من قعر جهنم تا ابدالدهر تو آتیش میسوزم.از اون اصرارت مبنی بر سوسمارخوربودن عربهای قبل از اسلام،از اون عقایدت که همه رو به جز مسلمونهای واقعی گمراه میدونی بیزارم.از تند و تند نماز خوندنت که انگار مجبورت کردن.از همه چیز تو بیزارم.

میتونم هزاران کلمه دیگه در باب تنفرم از تو بنویسم.تو که موجود بیخودی هستی که فقط اکسیژن رو حروم میکنی.اما میرم میخوابم.چون فردا باید برم سرکار.

حالم ازت به هم میخوره.