اما هرکه را آزمایی به کردار آزمای نه به گفتار که گنجشکی به نقد به که طاووسی به نسیه.

سخن اول:صدای سارا نائینی و ترانه اشارات نظر میتونه میراث بشری بشه و زیباترین لحظه برای من وقتی هست که خواهر مجردم که از مردها بیزاره باهاش همخوانی میکنه.

سخن دوم:اگر قرار بود دوره ای دیگه رو برای زندگی انتخاب میکردم پاریس رو در دوره ژان پل سارتر و سیمون دوبوار و اون زمانهای اوج روشنفکری و شکوفایی اندیشه انتخاب میکردم.

سخن سوم:طعم گنجشک کباب شده رو نمیشه با هیچ چیز عوض کرد علی الخصوص اگر کنارش یه ته پیک عرق سنگین باشه.

سخن چهارم:روزها به طور سینوسی و فراز و نشیب وار میرن جلو،کمی غم و کمی شادی و کمی خشم از این که نمیشه اوضاع رو تغییر داد.

سخن چهارم:هیچ وقت نمیتونم فکر مهاجرت رو از سرم بیرون کنم،ولی افسوس که به همسرم قول دادم خارج نریم اونم در طرف مقابل قول داده شمال نریم واسه همیشه.و من باید تا آخر عمر تهران بمونم.

سخن پنجم:شهر تهران مثل یه مادر مهربون سالهاست که آغوشش رو باز کرده به روی امثال من و همیشه مهربانانه بهشون هر آن چیزی رو که میخوان میده.فکر کنم یکی از سخاوتمندترین شهرهای جهان تهران باشه.

سخن ششم:نمیدونم گفتم یا نگفتم اما این حرکت دیوار مهربانی خیلی پسندیده و خوب هست.

سخن هفتم:بعضی وقتها به سرم میزنه همه چیز رو بزارم واسه سین چشم سبز ویه بیست تومن بردارم و از مرز خارج بشم و برم یه جایی تو اروپا کارگری بکنم و از دست همه مشکلات راحت بشم.

سخن هشتم:در پایان دست بوس همه شما هستم و عرض میکنم که من همیشه به کامنتها جواب میدم چرا از من گله میکنید؟؟؟فدای چشمهای مهربون همتون.