زندگی مانند نقش و نگارهای قالی ایرانی زیباست ولی درک معنای آن مشکل است.

با برادرم در مورد گرافیتی در تهران صحبت میکردم و چند نفر رو که به شکل گمنام کار گرافیتی انجام میدن و پیرو مکتب بنکسی هستن معرفی کردم.به من گفت که این ها یه مشت احمق هستن.وقتی مردم بیکارن،وقتی پول ندارن،وقتی از لحاظ فکری به تکامل نرسیده ان،وقتی با مشکلات ریز و درشت اقتصادی اکثریت قریب به اتفاق مردم دست و پنجه نرم میکنن گرافیتی و چیزهایی از این قبیل بی معنی هست.

با خودم فکر میکردم که تا چه حد حرفش میتونه درست باشه.آیا هنر مدرن برای مردم بی معنی خواهد بود زمانی که درگیر مشکلات اقتصادی هستن.

چند روز پیش یه ماشین بنز مدل بالا جلوی پای دو دختر ترمز زد.دخترها این کاره نبودن و علی الظاهر از یه خونه به خونه دیگه ای میخواستن برن و دخترهایی معمولی بودن.مثلا دختر خاله بودن و از خونه این یکی دختر میخواستن برن خونه اون یکی دختر یا یه چیز ساده تو این مایه ها.القصه بنز مدل بالا جلوشون وایساد و نمیدونم چه دیالوگی بینشون ردوبدل شد که دخترای خیلی عادی و معمولی قصه ما راضی شدن و سوار اون بنز شدن و رفتن.در همین حین که اونا داشتن حرف میزدن.یه سطل آشغال بزرگ هم بود که مردی تا کمر خم شده بود توش و وقتی دید فایده نداره به طور کلی پرید تو سطل و مشغول واکاوی آشغالها شد.

سکانس جالبی بود به نظر من،دو دختر عادی از یه خانواده متوسط که سوار یه بنز شدن و مردی که شیرجه زد تو سطل آشغال بزرگ برای پیدا کردن پلاستیک و پسری احمق که همه اینا رو میدید و به گرافیتی و ارتباط هنر مدرن با سطح معیشتی مردم فکر میکرد.