انسان باید در مقابل هرمشکلی با صبر و بردباری و زبان خوش روبرو شود.

دیشب تو هتل پارسیان حراج آثار هنری بود و فروش خیلی خوبی هم داشته تابلوها و یکی از تابلوهای سهراب سپهری فقید به قیمت سه میلیارد تومن فروخته شده.تعجب نکنید    سه      میلیارد       تومان پول رایج مملکت واسه یه تابلو.

نمیخوام ادای مارکسیستها و چپ ها و روشنفکرها و ضد امپریالیستها و آدمای ضد نظام سرمایه داری رو در بیارم و مثل نادر فتوره چی حرف بزنم.طبعا اون شخصی که اینو خریده واسه من خیلی قابل احترام هست به این خاطر که ثروتمند هست.چون ما خواسته و ناخواسته همگی در مقابل آدمهای ثروتمند کمی کرنش میکنیم.به هر روی کاری به این موضوع ندارم.حرفی که میخوام بزنم اینه که من در این جور مواقع گیج میشم.بهتر بگم گوگیجه میگیرم.با این پول خیلی کارا میشه کرد.خیلی بچه هست که پدر و مادراشون سه چهار میلیون پول ندارن که عمل های جزئی ولی مهم رو واسه بچه هاشون انجام بدن.خیلی مرد با شرف و زحمتکش به خاطر دیه و مسائل مشابه تو زندان افتادن،جاهای دور افتاده ای هستن که حتی مخزن آب هم ندارن.بسیار امکاناتشون پایینه.میشه اونجاها حرکت های عام المنفعه خوبی رو انجام داد.خیلی کارهای بیشمار با این پول سه میلیارد تومان میشه انجام داد.ولی از طرفی هم به خودم میگم پول خودش هست.زحمت کشیده،اصلا دلش میخواد آتیشش بزنه.گه خوریش به من نیومده.ولی خوب نمیدونم،نمیفهمم،زندگی یعنی چی؟عدالت کجاست؟یه نفر سه میلیارد واسه یه تابلو میده،یه نفر واسه سی هزار تومن هشت ساعت راه پله و توالت و کف خونه رو میشوره.

پست تقدیم میشود به:م.ج