گردش یک روز دیرین؛ خوب و شیرین توی جنگل‌های گیلان

عشقم وقتی که توی رشت راه میری هم منو به یاد میاری؟؟وقتی توی اون پیاده روی سنگ فرش شده که هیچ وقت نفهمیدم اسمش چیه سبزی های تازه خریدی که توی شکم ماهی سفید بچپونی و به اون مجسمه عجیب و دراز که تداعی کننده فکرهای شرم آور و تشبیهات غیراخلاقی هست،نگاه میکنی هم منو به یاد میاری؟؟عشقم وقتی که رفتی باغ محتشم و آروم و یواشکی سیگار کشیدی و کنار اون حوض پرغصه  قدم زدی هم منو به یاد میاری؟؟عشقم هر وقت که از ساغری سازان و خمیران زاهدان و چمارسرا و سرچشمه و کرف آباد رد شدی و اون خونه های درب و داغون رو دیدی از دل خسته منم یاد میکنی؟؟عشقم وقتی تو پیتزا بارسا و کافه گالری دوک با اون اسم مسخره اش و کافه پاییز با دوستای خوشگلت پاتوق میکنی هم منو به یاد میاری؟؟عشقم به من بگو تو پارک جنگلی سراوان و ارتفاعات اولسبلنگاه و دریا کنار که میری منو به یاد میری؟؟

هر جا که رفتی و هر کاری که کردی فقط خیلی زود برگرد به تهران.اینجا و این شهر و خیابون هاش و چنارهای ولیعصر و مانتو فروشی های ونک و بازار تجریش و شلوغی انقلاب بدون تو انگار هیچ حرفی نداره واسه گفتن.