روسیه تنها کشور جهان است که انسان در عین اقامت در آن دچار غم غربت می‌شود.

روسیه کشوری است در همسایگی ما که از دیرباز مهاجرانی از آن کشور به دیار ما نقل مکان کرده اند و ......

تلویزیون رو خاموش میکنم و به ساعت نگاه میکنم،از سه و نیم بامداد گذشته و من باید دو ساعت دیگه لباس بپوشم و کت و شلوار تنم کنم و ادکلن بزنم و مسواک بزنم و از این جور کارهای حوصله سربر و برم سرکار.ولی نمیتونم بخوابم چون تازه دارم میفهمم که چی شده و کجای زندگی هستم،مثل یک گنگ خواب دیده.

به تو فکر میکنم که من رو تنها گذاشتی و رفتی که اگر میموندی شاید اوضاع بهتر بود.به خودم که اگر اشتباهاتی نمیکردم شاید الان وضع زندگیم این نبود و به بچه ای که اگر از ما به دنیا می اومد چشماش سبز رنگ یا آبی میشد و به سالهای دور فکر میکنم که روس ها نمیدونم به چه خاطری به ایران مهارجرت کردند.

تو همیشه از من متوقع بودی،ما آدمهای اشتباهی در زمان اشتباهی و با انتخاب های اشتباه بودیم.تو باید شوهری مذهبی رو واسه خودت پیدا میکردی که با هم برین جمکران و قم،منم باید زنی پیدا میکردم که میرفتیم تایلند و پاتایا،تو باید کسی رو انتخاب میکردی که بتونید توی شبهای احیا با هم و کنار هم بیدار بمونید و چادر نماز آغشته به بوی گلابت رو توی کیسه پلاستیک سیگار مارلبرو بزاره و با هم برین مسجد محل و خوش و خرم با هم برگردین و وقت افطار دستات رو بگیره بهت بگه قبول باشه خانمم.تو هیچ وقت آنِ من نبودی،تو با اون چشمهای سبز.

شاید اگر اون روزی که ما رو به هم معرفی کردن من دیرتر میرسیدم و تو رفته بودی،شاید اگر توی اولین قرارمون تاکسی من تصادف میکرد،شاید اگر موقع رفتن به شمال ماشین من میرفت توی دره الان نه من تنها بودم و نه تو خشمگین.ولی اینا همش حرفه،اگر سالها پیش که نه من بودم و نه تو بودی و نه پدران و نه پدربزرگهای ما،نیاکان تو از روسیه به ایران نمیومدن تو همسر یکی به اسم واسیلی بودی و الان توی کلیسا جلوی مجسمه مریم مقدس زانو زده بودی و شمعی برای آمرزش گناهانت روشن میکردی.

باید بخوابم،شاید بتونم یه چرت یک ساعته بزنم و از این افکار مشوش بیرون بیام  و آماده بشم و برم سرکار.هیچ چیز از زندگیم نمیخوام جز این که وقتی یک زن روس دیدم تو خیابون تو جلوی چشمهام نیای و این که بفهمم چرا روس ها به ایران مهاجرت کردند؟