بدی‌های ما در دنیا به یادگار می‌ماند و خوبی هایمان همراه با ما به گور می‌رود

آدمی نیستم که توهم توطئه داشتم و بگم که کره زمین تخت هست و آدم فضایی ها وجود دارن و ناسا داره به مردم دنیا دروغ میگه.اصلا توی فاز توهم توطئه نیستم.ولی رفته رفته دارم به یه باور میرسم که اتحاد کثیفی بین دولتها و شرکتهای داروسازی وجود داره و دارن روی مغز مردم تاثیر میزارن و کنترلشون میکنن.

بیماری مثل دیابت به مراتب خطرناک تر و مهلک تر و همه گیر تر از سرطان هست.آدمهایی که دیابت میگیرن،نیروی جنسیشون رو از دست میدن،زخم هاشون خوب نمیشه،پزشکان مجبور میشن دستها و پاهاشون رو قطع بکنن،خیلی هاشون کور میشن،نمیتونن راه برن،تغذیه و هضمشون با مشکل مواجه میشه و صدها مورد دیگه که خانواده ها و افراد درگیر با دیابت  و دیگران بهتر از من میدونن.اما داروهای دیابت به ارزانی و راحتی در دسترس قرار داره و از دیابت هیچ دولت و نهادی غول هفت سر نمیسازه.اما وای به وقتی که اسمی از سرطان بیاد،هزاران نهاد حمایتی از سرطان وجود داره  و رسانه ها مرتبا از سرطان به بدی یاد میکنن و داروهاش در همه جای دنیا نایاب و بسیار گرون هستن.من احساس میکنم که درمان ایدز و سرطان و بسیاری از بیماری های مهلک کشف شده و وجود داره اما دولتها و شرکتهای بزرگ داروسازی اینو از مردم پنهان میکنن و دوز های خیلی خفیفش رو با قیمتهای گزاف و نجومی میفروشن.در این میان هم رسانه ها پروپاگاندای کثیفی رو مرتبا حول محور بیماری های خاص انجام میدن.

خیلی ساده انگارانه هست که قبول بکنیم کشف علاج سرطان و ایدز و بیماری های دیگه واسه دانشمندان بعید هست و دور از دسترس.خیلی ساده انگارانه هست که قبول بکنیم دولتها از پس هزینه خرید داروهای بیماری های خاص برنمیان.