آن که مردن را به انسانها می آموزد زیستن را می آموزد.

ثبت برای آینده خودم:

خواندن سطرهای پایین هیچ فایده ای جز اتلاف وقت شما ندارد و فقط برای آینده خودم نوشته ام.

در تاریخ یک بهمن ۹۷ پس از آن که بیشتر از پنج سال در واحد خودم کار صادقانه کردم.به خاطر آن که یکی از سهامدارها یکی از افراد فامیل خود را داخل سیستم جا کند من را از واحد بیرون کردند و سمت و میز و مقامم و اسم و رسمم را گرفتند و در واحدی دیگر من را به جای یک نفر دیگر که او نیز قربانی این سیستم کثیف رابطه ای بود جا کردند.کسی که به جایش آمده ام مرا تحویل نمیگیرد و کار را به من یاد نمیدهد و مدیر احمق و فرصت طلب و اطرافیان از من انتظار کار درست را دارند بدون آن که آموزشی دیده باشم و یا تجربه ای در آن واحد داشته باشم.حالت گم و گیج و سرخورده ای دارم‌.سالها در آن واحد زحمت کشیده ام و صادقانه کار کرده ام و بدن آن که از من تشکری بشود و یا با من حرفی زده شود جایم را عوض کردند.جای جدید را دوست ندارم‌.با دختری نزدیک به پنجاه ساله همکار هستم بسیار پرحرف و زشت رو و پرمدعا و غرغرو و دماغش را نیز عمل کرده است و مرتب مف مف میکند که برایم غیرقابل تحمل است.همکار دیگرم زنی است زاغ که بسیار موذی است و آب زیرکاه است و تصمیم دارد به هر قیمتی که شده حتی اگر شده به قیمت جان آدمها ترقی کند و در کار خودش پیشرفت کند و دیگر همکارم در آن واحد مردی است بیمار که گمان میکنم ذات پلیدش او را مبتلا به بیماری کرده است.با این سه تن و آن جوانک بد ذاتی که به جایش آمده ام همکارم و نه میزی دارم و نه کشویی و نه کمدی که وسایلم را در آن بگذارم و این برای من که اعتباری داشتم در سازمان بسیار سنگین و ناراحت کننده است.هیچ نمیدانم چه میخواهد به سرم بیاید.هر روز با خود میگویم اگر در این کشور خراب شده جایی بود که میتوانستم بین دو و پانصد تا سه تومن حقوق بگیرم ان قدر که پول قسط ها و مهریه آن زنک پتیاره را بتوانم پرداخت کنم حتی یک روز هم دیگر در ان سازمان ناسپاس نمی ماندم.اما افسوس که بازار کار خراب است و کار نیست و سرمایه ای در دست ندارم.عزیز دل تیز در این اوضاع نابسامان باز به اتریش رفته است و فقط از راه دور برایم تسلی خاطر می فرستد.چند روز دیگر دوباره بر میگردد و امیدوارم یا برایم پیراهن قشنگی بیاورد و یا لوازم اصلاح و آرایش مردانه.او میگوید که همه چیز درست میشود و هر جای جدیدی که میروی این داستانها و استرس ها و سردرگمی ها و تحقیرها و بی محلی ها را دارد.نمیدانم تا چه حد راست میگوید.اما کلماتش نیز برایم آرامش بخش هستند.

دو ماه دیگر همه چیز معلوم میشود.یا با پایان قرارداد عذر مرا میخواهند و بیرونم میکنند و دوباره بیکار میشوم‌ و یا در جای جدید جا می افتم و دوباره همچون گذشته سوار کار میشوم.

اما این روزها خیلی آزرده خاطر هستم.