دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بی فایده کردند: یکی آن که اندوخت و نخورد و دیگر آن که آموخت و نکرد.

سخن اول:به همه گفتم تهران هستم ولی شیرازم،از تموم دنیا بریدم و دیگه با کسی کار ندارم،خصوصا خانواده خودم.

سخن دوم:حدود یک ماهی میشه که از کاری که پیدا کردم اومدم بیرون و با ماشینم تو شیراز مسافرکشی میکنم.پسرفت به معنی کامل کلمه،ولی خوب راضی هستم.

سخن سوم:بعد از کرونا گرفتنم دیگه آدم سابق نشدم،هم افسرده شدم و هم فراموش کار.کرونا باعث شد که شهرم و کارم و زندگیم و همه چیزم رو تغییر بدم.

سخن چهارم:حرفی ندارم واسه گفتن جز این که هیچ.

پانوشت:کاش یه نوزاد از اوکراین بهم میدادن بزرگش میکردم و بچه ام میشد،یه بچه اگه داشتم دیگه هیچی از این زندگی نمیخواستم.من پیش خدا یه بچه طلب دارم.یه بچه فقط اگه میومد توی زندگیم دیگه خیلی خوشحال بودم.