تمام طلاهای روی زمین و زیر زمین به قدر یک فضیلت اخلاقی ارزش ندارد.

امشب یه خانم خیلی خوش صدا و خوشگل و متشخص و مودب رو سوار کردم و گفتم اینم مسافر آخرم و بعدش هم میرم خونه،طرف خیلی آدم حسابی بود،گفت میشه خواهش کنم کمی صبر کنید من برم یه دستگیره واسه آشپزخونه بخرم توقفش هم هر چی بشه میزنم،منم گفتم به روی چشم و اصلا بحث توقفش نیست و بفرمایید.پیاده شد و رفت اون ور خیابون و دیگه برنگشت.

خارکسته آخه واسه ۱۳ تومن کرایه چرا این کارا رو میکنی؟ملت و مردم مریضن،واقعا مریضن.نه به اون سر و وضع و تیپش و حرف زدنش و نه به اون کار بیشرمانه اش،آخه لامصب ۱۳ تومن پول یه پاکت سیگار هم نیست که تو به خاطرش سر راننده تاکسی رو کلاه بزاری.

بعد که برگشتم خونه خیلی ناراحت بودم،بغض کردم ولی گریه نکردم،توی یه کوچه خیلی تاریک زدم کنار،هوا بوی گل میداد،از ظهر ساعت ۱۲ تا ساعت نه و نیم شب پشت فرمون بودم،زانوهام درد میکرد،کمرم خیس عرق بود،استخون کونم تیر میکشید و جیش داشتم،تشنه هم بودم چون آب نمیخورم که دستشویی نرم،گیج بودم و بدنم بو گرفته بود و خسته بودم.کمی که حالم جا اومد اومدم خونه.زنم رو بوسیدم و بهش ماجرا رو گفتم،نوازشم کرد و گفت فدای سرت.ولی خیلی ناراحت شدم،نه به خاطر ۱۳ تومن،چطوری بگم از روزگار و از آدمها ناراحت شدم،از زندگیم ناراحت شدم.بگذریم،مهم نیست.