هیچ شهرى براى تو مناسبت تر از شهر دیگر نیست، بهترین شهرها آن است که تو را پذیرا باشد

سخن اول:یه چیزی که اطراف شیراز و این سمت ها وجود داره اینِ که قصابی هایی که بین شهر هستن دم درشون چهار تا بز و بره بستن و همون جا سر میبرن و گوشتش رو بهت میدن،یه نفر به من گفت بعضی جاها شتر هم دارن،نمیدونم والا.

سخن دوم:بیشتر شیرازی ها مردمان خوبی هستن ولی تازه به دوران رسیده و دهاتی مسلک هستن،مثلا امکان نداره بهشون بگی فامیلتون چیه و نگن مثلا خانم حسینی یا آقای رضایی،آخه خارکسته کونی کی به خودش آقا یا خانم میگه؟؟یا مثلا وقتی میفهمن تهران زندگی کردی انگار که مادرشون رو گاییدی،یه جوری موضع میگیرن و جلوت چارتایی میان که انگار من توی برج ترامپ زندگی کردم و کیرم تو کس زن بایدن بوده،میدونی چی میگم،انگار میخوان ثابت کنن که از من چیزی کم ندارن و بهتر از من هستن.توضیحش پیچیده هست،خوب خارکسته تهران هم یه خراب شده ای هست که من هیچ تعصبی روش ندارم و اگه اونجا واسم ریده بودن که نمیومدم شهر کیری شما.یه چیز تخمی دیگه هم بگم از شیراز،کوچه بن بست زیاد داره شیراز،و این کَدی ها عاشق این هستن که سر کوچه بن بست یه کیوسک بزارن و یه گیت بزارن و کوچه رو ببندن،یعنی هر کوچه بن بستی میبینی بستنش و یه گیت سر کوچه زدن.خوب خارکسته مگه سفیر بریتانیا تو کوچه کیریتون زندگی میکنه که گیت گذاشتین کَدی های تازه به دوران رسیده.خلاصه بگم آدمهای خوبی هستن،خیلی بهتر از اصفهانی ها و شمالی ها و خیلی های دیگه ولی یه خوی و روش تازه به دوران رسیدگی دارن.

سخن سوم:شب ها خوابم نمیگیره،بیدارم تا نصفه شب،خیلی فکر میکنم،نمیدونم برگردم تهران یا بمونم شیراز،تهران خوبی هایی داشت،شیراز هم خوبی هایی داره،آرامش روحی و جسمی و فرار از مهریه و گمنامی و آسودگی خیال توی شیراز دارم،اما پول ندارم و فقط قسط هام رو به زور در میارم و عزیز دل هم اینجا بیکاره،تهران ولی وضع مالیم خوب بود در عوض خیلی چیزا مثل ترافیک توی کونم بود که تحملش واسم سخت بود.

سخن چهارم:این وبلاگ چند ماه دیگه ۱۰ ساله میشه،دلم میخواست همه خانوم هایی که وبلاگم رو میخونن آره،ولی افسوس که نمیشه و صد البته که دیگه خواننده ای هم نداره این وبلاگ.

سخن چهارم:حرفی ندارم،چیزی یادم اومد میام و میگم.