خدایا! کارِ مرا به بخششِ خود واگذار نه به عدلت.

سالهای سال پیش یعنی ۱۰ سال پیش که شروع کردم به وبلاگ نویسی،اسم این وبلاگ "زرت و پرت" بود،و عنوانش هم این بود:نوشته های یه آدم بیکار.بعد از مدتی تحت تاثیر جوانی و فیلمهایی که میدیدم و دلم میخواست مثلا خاص باشم اسمش رو گذاشتم تراویس بیکل و آدرسش رو هم گذاشتم تراویس بیکل،اون آدرس زرت و پرت رو هم یکی برداشت واسه خودش و اسم تراویس بیکل رو هم گوشه وبلاگش نوشت،احتمالا یکی بوده که از من بدش میومده.بعد وبلاگم فیلتر شد و مجبور شدم آخر اسم وبلاگ یه دونه عدد یک بزارم.القصه اینا رو گفتم که بگم منم شدم مثل تراویس بیکل،یعنی خوابم نمیگیره شبها و مجبوری میرم با ماشین کار میکنم که شاید خوابم بگیره ولی هیچ فایده ای نداره.اگه میدونستم یه روزی شبیه کسی میشم که اسم وبلاگم رو از روش انتخاب کردم،تراویس بیکل نمیزاشتم،میزاشتم روکوسیفردی یا میزاشتم جانی سینس.