هوش برای کسانی که تنها به آن اکتفا می‌کنند تقریباُ بی فایده است.

سخن اول:بیشتر روزها دردهای عمیقی توی قفسه سینه ام احساس میکنم.یا چپ یا راست سینه هست.اون قدر زیاده که احساس مرگ بهم دست میده و عرق میکنه همه بدنم و تمام انرژی ام میره.به یه پزشک نشون دادم خودم رو گفت چیز مهمی نیست.شاید هم چیز مهمی نباشه و من خیلی الکی گنده اش کردم.شاید هم سرطانی چیزی گرفتم و به سلامتی میخوام بمیرم.همین الان هم درد دارم.

سخن دوم:بعضی وقتها فکر میکنم چرا من همش دارم حرفهای زیر نافی میزنم.کاش میشد همه پست های زشتم رو پیدا بکنم و یکی یکی پاکشون بکنم.

سخن سوم:هنوزم شب ها خوابم نمیگیره،وقتی میخوام بخوابم گرمم میشه،حلقم خشک میشه،تپش قلب میگیرم.احتمالا بار گناهانم اون یدر سنگین هست که نمیزاره بخوابم.

سخن چهارم:اگر بعد مرگ واقعا دادگاهی و خدایی بود اون وقت تکلیف چیه؟چطور جواب این همه کار بدی رو که کردم بدم؟اولین گناهم هم ناامیدی از لطف خدا بوده،دومین گناهم هم،اصلا ولش کن.

سخن پنجم:سریال Horace and Pete  رو دیدم.سریالی ده قسمتی بود که همه اش حرف بود،بدون هیچ گونه صحنه اکشن و لوکیشن های فراوان.خیلی سریال خوبی بود و در مورد مسائلی از قبیل میانسالی و سیاست و خانواده و... صحبت میکرد.دانلود کنید و ببینید.

سخن ششم:کسی  از اون وبلاگ نویس پر ادعای قدیمی که اسمش هولدن کالفید بود و ادعاش کون خر رو پاره می کرد خبری داره؟کسی از اون خانمی که اسمش ماهی بود و با شوهرش مشکل داشت و خیلی فکر میکرد خبریه و طرفدار داره و پست هاش رو رمز دار میکرد خبری داره؟