تراویس بیکل

تراویس بیکل

تراویس بیکل
تراویس بیکل

تراویس بیکل

تراویس بیکل

وقتی کسی مرده ای زیر خاک ندارد. به آن خاک تعلق ندارد

رمان "صد سال تنهایی" رو خوندم.اعجاز آور،زیبا و جادویی بود.گویی هر لحظه اش نشانی از سِحر و ناامیدی و شهوت و طلسم و نفرین با خودش داشت.اسامی مشابه منو گیج میکرد ولی همچنان به خواندن و بلعیدن کلماتش ادامه دادم تا ببینم آخر این دور باطل و نفرین کی میرسه.

نظرات 1 + ارسال نظر
لیلی شنبه 31 اردیبهشت‌ماه سال 1401 ساعت 02:02 ب.ظ

فکر کنم 3 سال پیش بود خوندمش، موقعی که هنوز انقدر داغون نبودم که به علایقم نرسم، تا یه ماه فکر کنم درگیر اسماشون بودم، حتی تو خوابم میدیدمشون
اگه به چیزای سورئال علاقه دارید کتاب مرشد و مارگریتا هم خوبه

عه.حتما میخونم

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد