چه کسی می‌تواند از کلمهٔ خداحافظ بفهمد که چه نوعی از جدایی، انتظارمان را می‌کشد؟

من که سالهای سال هست دیگه دوست دختری ندارم و مرد متاهل جاافتاده سرسنگینی شدم.ولی اون موقع که جوون بودیم و زید بازی میکردیم اوضاع اینجوری بود که اگه متین و موقر بودی دخترا میگفتن خیلی مثبتی و بی احساس هستی و اگه دستش رو میگرفتیم و بغلش میکردیم میگفتن هَولی و فقط میخوای بکنی،اگه زنگ نمیزدیم میگفتن مهم نیستیم برات و اگه زنگ میزدیم میگفتن داری محدودمون میکنی،خلاصه که خیلی رفتارهای عجیبی داشتن دخترها،خصوصا خصوصا خصوصا اونایی که دهه ۷۰ ای بودن.با احترام به همه نسل ها ولی من دهه ۷۰ ای نرمال ندیدم.ولی الان که دهه ۸۰ ای ها بزرگ شدن و میبینمشون با خودم میگم چقدر اینا نرمال و عاقل هستن.از دهه ها بکشم بیرون.اره خلاصه که دخترها اون موقع ها خیلی غیرنرمال و غیرقابل پیشبینی بودن.نمیدونم الان چطوره اوضاع دختربازی؟