مهربان باش،شاید فردایی نباشد.

قسمت هشتم فصل دوم سریال Westworld  رو که می بینیم ناخودآگاه هی گریه میکنم.چقدر میتونه یه سریال قشنگ باشه لامصب.اونجایی که سرخپوسته میره توی انبار و همه ربات های خاموش شده رو میبینه و توی اونها هم زنش و دوست خودش رو میبینه یا اونجایی که موهای دوستش رو بریده و میده دست مادر دوستش یا اونجایی که سرخپوسته توی چشمهای دختربچه نگاه میکنه تا مِیو از نگاهش متوجه بشه و میگه که ما از دخترت نگه داری و حفاظت میکنیم لامصب توی این صحنه ها مثل خر گریه میکنم.