آدمی، ثمره‌ی همه‌ی تجربه‌هایی‌ست که از سر گذرانده، همه‌ی آدم‌هایی که شناخته و همه‌ی رویاهایی که تحقق بخشیده یا نبخشیده

ساعت ۳ نصفه شب

من نمیتونم بخوابم.مریضم یا نه رو نمیدونم.گلوم خشک شده.رفتم جق زدم آروم شدم.مغزم راحت میشه.اومدم بلاگ اسکای رو باز کردم.هیچ نظری برام نیومده،توی صفحه اول بلاگ اسکای اولین وبلاگ به روز شده عنوانش اینه:با ترشحات بعد از عمل فیستول چه کنیم؟حالم به هم خورد و بازش نکردم.میرم توی اینترنت و میگردم ببینم الان viola bailley کجاست و فیلم جدید بازی نکرده؟چیزی پیدا نمیکنم.در مورد نگار استخر سرچ میکنم.همین جوری سرچ های متعدد،قیمت سکه رو میبینم.وضعیت مملکت رو میبینم،با خودم میگم توی چه دوره تخمی داریم زندگی میکنیم.سکوت مطلقه تو خیابون.هیچ کس رد نمیشه.هر از گاهی یه ماشین با سرعت رد میشه که دخترهای توی ماشین جیغ میکشن از خوشحالی.بازی فرانسه و مراکش رو دیدم،حقیقتا به کیرم که کی ببره و کی ببازه.به سربازهایی فکر میکنم که لب مرز هستن و الان یا تو بزجک هستن یا زیر برف دارن قدم میزنن و نگهبانی میدن.در نگاه اول نگهبانی ساده به چشم میاد،ولی همون ۲ ساعت بالای برجک یا هر جایی که نگهبان باشی،خصوصا اگر شب باشه،به اندازه یک عمر میگذره،آدم رو دیوونه میکنه،دلت میخواد گلنگدن بکشی و پنج تیر گازی رو بندازی بیرون و ژ-۳ رو بزاری زیر چونه ات و تمام.هزار تا فکر عجیب توی سر آدم میگذره.ولی اگه از همه این ناملایمات رد بشی صاحب روح بزرگی میشی،واسه همین هم هست که میگن سربازی آدم رو مرد میکنه.دور و وری هام یه مشت آدم سیر مایه دار کونده هستن که تخمی تخمی پولدار شدن.نمیفهمن کی به کیه،تازه به دوران رسیده و نوکیسه هستن.از هیچ کدومشون خوشم نمیاد.فردا باید برم سرکار و مسافر جابه جا بکنم و پول بگیرم.کرایه ها اون قدر پایین اومده که مفت و مجانی انگار داری کار میکنی.کار درست و حسابی هم‌ پیدا نمیشه تو این‌شیراز.در ثانی من خودم هم واسه این‌شیرازی های کونده پررو و بخیل و نوکیسه و کَدی کار نمیکنم.

توی همین دور و وری هامون هم یه مرده هست یه روز هم کار نکرده،کونده و تپل و کون گشادو پولداره،آدم تخمی و عنی هم هست.از اون ور هی میگفت من واسه نیکا و مهسا و جوونایی که کشته شدن داغدارم و از اون ور هم تولد گرفته بود و عرق خریده بود و منو دعوت کرد و منم چون بدم میاد ازش نرفتم تولدش.البته که مریض هم بودم.دلم میخواد زنش رو بکنم.همیشه لخته توی مهمونی ها،لاغر و خشکه،نه کون داره و نه پستون.اگه داشت همه رو مینداخت بیرون.زنش رو از این بابت دوست ندارم بکنم که کرده باشم از اون بابت که چون زن این یارو هست‌دوست دارم بکنمش و آبمو بریزم تو صورتش.اگه قبلا بود این کار رو میکردم.ولی الان فقط میگم کس خارش و نمیرم مهمونی اش و جایی که اون کونی هست من نمیرم.یه بار هم یحثمون شد و من گفتم حالا بر فرض آخوندها برن کی به جاش بیاددر اومد گفت آقای اسماعیلیون،به قرآن من نمیدونستم این اسماعیلیون کی هست،رفتم سرچ زدم دیدم یه بی خایه عوام فریب مثل مسیح علینژاده.یه بار هم تو مستی بهم گفت تو که میتونی بری خارج چرا نمیری،منم بهش گفتم چراغم در این خانه میسوزد،متوجه منظورم نشد و به نظرم شعر شاملو رو خراب کردم.ولشون کن اصلا کون لق همشون.ولی زنش رو نمیکنم.زن هیچ کس رو نمیکنم.زن خودم رو هم به زور میکنم.دیگه خیلی تو مود کردن نیستم.تازگی ها بیشتر میرم تو نخ کارها و رفتارهای خودم.کم غذا شدم.هوس هیچی نمیکنم.من عاشق پیتزاهای ایتالیایی شیراز بودم،حاضر بودم کون بدم ولی پیتزای ایتالیایی بونلی فلکه گاز رو بخورم.ولی الان واقعا هوس هیچی ندارم.فقط یه لقمه غذا میخورم که سیر بشم.بستنی هم خیلی دوست داشتم ولی الان نمیخورم.حتی کلی آبجو و شراب هم درست کردم ولی اصلا نمیخورم.دلم میخواست یه رفیقی داشتم اینجا همه رو بهش میدادم.اینجا با هیچ کس نتونستم رفیق بشم.از دید همه من خوش مشرب و باحال و خوش اخلاقم ولی هیچ رفیقی ندارم.تنها دوست من زنمه.اون آدم خوبیه.دوسش دارم.حدسم اینه که یه دیابت پنهان داشته باشم،با توجه به اوضاع درونی بدنم.