آن کس که با سهل انگاری می نویسد، در وهله اول ثابت می کند که خودش هم ارزش چندانی برای افکارش قایل نیست

قصه شبانه اول:خیلی دلم میخواد به جای این روزانه نویسی،چرت و پرت گفتن و کس شعر نویسی یک داستان بنویسم یا یک قصه بگم یا در مورد یک فیلم نقد و تحلیلی بنویسم و دیگران من رو تحسین بکنن.کاش میتونستم.

قصه شبانه دوم:اون موقع که تازه اومده بکدم شیراز،نونوایی های بربری خیلی خلوت بود،و این دوستای شیرازیمون میگفتن که کی نون بربری میخوری،نون بربری مال افغانی هاست و یکی هم تو نونوایی بود که میگفت من بربری میخرم که بریزم جلو قُمری ها.حالا یک سال و چند ماه گذشته از نزول اجلالم به شیراز،نمیدونم چه اتفاقی افتاده که نونوایی بربری ها جای سوزن انداختن نیست.حالا همشون واسم بربری خور شدن.

قصه شبانه سوم:مثل پیرمردها دوست دارم همش غر بزنم،زانوهام هم درد میکنه.فکر کنم واسه سرما و ترمز و کلاچ باشه،خوشم نمیاد دارم مثل پیرمردها میشم.

قصه شبانه چهارم:یه رفیقی داشتم توی این وبلاگ به اسم برنتین،فکر کنم باهام قهر کرده.

قصه شبانه پنجم:احساس میکنم این شوشول ما رو که تو بچگی ختنه میکنن کار جالبی نباشه.روی رشد کیر و ارضا تاثیر منفی میزاره.البته فقط احساس میکنم.دلیل علمی ندارم واسه حرفام.

قصه شبانه ششم:توی تلگرام میشه روی یه خط دو تا اکانت داشت؟؟؟