به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را

کسی گه نخوره که نه اینجوری نیست،من همه جا زندگی کردم و همه جا هم کون دادم هم کص کردم.اگه شماها توی زندگیتون ده تا کص کردین،من زیر صد نفر خوابیدم.پس هر چی که میگم کاملا درسته.

هزار بار تو این وبلاگ از بدی های تهران گفتم اما از بدی تهرانی ها یک کلمه نگفتم و الان هم نمیخوام  از بدی تهرانی ها کلمه ای بگم.به نظر من اینایی که متولد تهران هستن یا از بچگی تهران بزرگ شدن و آب تهران رو خوردن آدمهای خیلی خوبی میشن.اینایی که تو تهران دزد و لاشی و مهریه بگیر و جیب بر و کیف قاپ میشن یه مشت شهرستانی و بی بته هستن که میان تهران و میخوان ره صد ساله رو یک شبه برن.البته که بیشتر تهران رو شهرستانی گرفته،اما شهرستانی هایی که کار میکنن و خوی شهرستانی و دهاتی خودشون رو کنار میزارن دیگه تهرانی محسوب میشن.

توی این چند روز اخیر حامله شدیم از بس که گفتن گاز کمتر مصرف بکنید و مجری ها همش میگن بیشترین مصرف گاز مال تهرانی هاست و گاز ادارت تهران رو قطع کردن و این صحبت ها.من به جِد بهتون میگم که خونه های تهران این قدر کوچیک هستن و تو دل همدیگه هستن آپارتمان ها که کسی اصلا نمیتونه بخاری روشن بکنه یا شوفاژش رو زیاد بکنه.خونه مثل جهنم گرم میشه اگه بخاری یا شوفاژ رو زیاد بکنی.اصلا روی گاز به تنهایی غذا درست بکنی خونه گرم میشه.بعدش هم خونه بالای ۷۰ متر تو تهران دیگه خیلی لاکچریه،همه ۳۰ متری تا ۷۰ متری دارن.خونه توی اون مقیاس هم گرم کردنش اصلا نیازی به بخاری و شوفاژ نداره.حالا شما برو شهرستان ها،به قرآن خونه هاشون زیر ۲۰۰ متر نیست.من با چشم خودم خونه هایی دیدم که هفت تا،هشت تا،نه تا فرش ۲۴ متری کنار هم میزارن توی یکی از اتاقاشون،خونه های بزرگ.اصلا در مخیله شون نمیگنجه خونه ۳۰ یا ۴۰ متری.حالا حسابش رو بکن واسه گرم کردن این اتاق های بزرگ چقدر گاز میسوزونن.بعدش هم واسه آب هم اینجوری هست.اصلا شهرستانی ها تو مغزشون نمیگنجه ماشینشون رو ببرن کارواش یا قالی رو بدن قالیشویی،همین جوری آب رو باز میزارن و علی یارت.

تهرانی ها بدبخت ترین و مظلوم ترین و زحمتکش ترین آدمهای روی زمین هستن.شما هر جا حرف زن و خانم بازی وسط بیاد میگن تهران زن هاش فلان جور و بیسار جورن.در صورتی که زن های تهران چه اون شاغلش چه اون خانه دارش بدبخت و زحمتکش هستن.اگه شاغلن باید بچه رو هنوز هوا تاریکه بغل کنن ببرن جایی بزارن و بعد برن سرکار و هزار جور مشکل هم سرکار دارن.نه آرایشگاهی میبینن نه اسپایی نه پدیکوری نه مانیکوری،نه تفریحی نه طلایی،حالا بیا برو زنای شهرستان رو ببین تمام دست و صورتشون طلاست،خیلی هاشون دوست پسر دارن به جز شوهراشون،یه روز کار نکردن ولی کلی ملک و اینا شوهراشون بهشون میدن،همیشه یکی هست کمکشون بکنه توی کارای خونه.مسافرت و تفریح و باغشون هم به راهه.یه بچه هم که بیارن شوهرشون یه النگو یا سرویس طلا واسشون میخره،کجای زن های تهرانی این جوریه؟

یه چیز تخمی دیگه که تهرونی های بدبخت همیشه استرسش رو دارن ناامنی هست که توی تهرانه،جیب و کیفشون رو توی مترو میزنن،سرکار همکار دزد دارن،همسایه لاشی دست کج تو تهران هست که میاد کفش ها و دمپایی ها رو میدزده،جرات ندارن تهرانی ها شب برن بیرون از خونه.ولی شهرستان اینجوری نیست.همه راحت،تازه نصفه شب میزنن بیرون فلافل و بستنی بخورن،برن باغ،برن تفریح بکنن.

شهرستانی ها هر شهری که باشن حتی مشهد،حتی اصفهان،حتی شیراز،هر جا بخوان برن هر زمان از شبانه روز هر چقدر دور باشه هر چقدر ترافیک باشه،زلزله و هر چی باشه نهایتا نهایتا خیلی خیلی تو ترافیک باشن یک ساعته،به والله بیشتر نیست دیگه.یک ساعت تو ترافیک موندن واسه تهرانی ها یک رویاست.هیچ شهرستانی اصلا باورش نمیشه اون بیچاره ای که از ملارد میاد تهران سرکار باید ساعت ۴ صبح تو ایستگاه باشه تا سوار اتوبوس بشه.یعنی باید سه و نیم نصفه شب بیدار بشه،شما ساعت ۴ صبح یا چهار و نیم صبح برو تو ملارد و مارلیک و سرآسیاب و فردیس،ببین چقدر شلوغه،همه ریختن بیرون که برن سرکار.کدوم شهرستانی حتی اینایی که شیراز و مشهد و اصفهان هستن ۴ صبح نه ۵ صبح نه ۶ صبح بیدار شدن برن سرکار.شهرهای کوچیک مثل آبدانان و مهران و لار و میناب و نقده و شوشتر و علی آبادکتول و سنگسر و اینا رو که برو بابا.

توی تهران شغلی که یه خط مترو یا brt سوار بشی و برسی سرکارت یه شغل رویایی محسوب میشه.شما تو تهران باید ۵ صبح بیدار بشی،سه تا چهارتا خط مترو و brt عوض بکنی و کلی فشار بهت بدن تو مترو و کلی بوی دهن تحمل بکنی و نزدیک ۲ ساعت تو راه باشی تا برسی سر کار.این ایده آل هست که من گفتم.

انگشتر و طلا و جواهر و ماشین شاسی بلند چینی و چیزهایی از این قبیل اسباب فخرفروشی شهرستانی هاست.در تهران چیزی تحت عنوان فخرفروشی وجود نداره و اگه یه زن دستبند پهن طلا یا هفت هشت تا النگو بزاره بهش میخندن نه که بخندن میگن شهرستانیه.یا مثلا چند تا ماشین داشته باشه.اکثر شهرستانی یه پژویی،پرایدی،رانایی،چیزی دارن دم دستیشون،یه شاسی بلند چینی هم دارن تو پاکینگ که فقط پزش رو بدن.

خلاصه که اگه توی شهرستان کوچیکی زندگی میکنید،همون جا درس خوندین،همون جا دانشگاه رفتین،همون جا سربازی رفتین،ننه تون از همون جا واستون زن گرفته و یا همون جا شوهر کردین،خوشحال باشین.تهران هیچی نداره جز اندوه و سختی.