این‌جا به من با زبان خودم سلام می‌کنند..

دو سه پست پایین تر که اومدم گفتم وطنم رو دوست دارم و این حرفها خیلی ها اومدن فحشم دادن،گفتن تعادل ندارم،دوقطبی ام،درگیر سندروم استکهلم شدم و این‌حرفها.اولا که هر کس واسه من‌ نظر میزاره،چه اونی که فحشم میده چه اونی که تعریفم‌ میده به من لطف داره.همین کامنت گذاشتن شما توی این دوره ای که کسی دیگه سراغ وبلاگ ها نمیاد منتی هست که بر سر من میزارین.در ثانی به قول آقا نادر فتوره چی ما بیشتر از آن که به امید کاذب نیاز داشته باشیم به ناامیدی واقعی نیاز داریم.اون موقع که مردم رفتن واسه خاتمی دست و جیغ و هورا کشیدن  چقله بچه ای بودم،اون‌موقع که رفتن واسه میرحسین ریختن تو خیابون ها واسه حسن روحانی ریختن تو کوی و برزن و روحانی مچکریم سر میدادن و تا همین چند ماه پیش که به اسم اون‌ خدا بیامرز مهسا ریختن تو خیابونها و در تمام این‌سالها به سکنجی خزیدم و در به روی خود بستم و نیک‌میدانستم که سود کس نیست مگر زیان کسی.

منم دوست دارم که در سرزمینی قدم بزنم که به کودکان و مردان و زنان و حیوانات احترام‌ میزارن،هوا تمیز هست و مردم افسرده نیستن و به خاطر تصادف و مهریه و متلک همدیگه رو نمیکشن،منم دلم میخواد زنم خوشحال باشه و راضی،آزاد باشه و هر چی خواست بپوشه و کسی با چشماش و نگاهش هی وراندازش نکنه.منم دلم میخواد که همه بتونن وقتی کار میکنن یک کیلو گوشت رو راحت بخرن،یه آبجوی خنک توی بار بزنن و فوتبال رو اونجا ببینن.دختر و پسرا راحت برن بیرون،کسی مجبور نشه به خاطر کیر و کس و نیاز جنسی ازدواج بکنه.منم دوست دارم جایی که زندگی میکنم بشه راحت ماشین خرید و ماشین خریدن محال و غیر ممکن‌نباشه.ولی خوب چه کنم که قمارباز اگه نگه به تخمم...

من نه پول رفتن دارم و نه انگیزه اش.گیرم که پولش هم‌جور شد،دل کندن برام سخته،از این دیار پر از غم،از این پرنده پر در خون نمیتونم دل بکنم،چه کنم که چراغم در این خانه می سوزد.باید همه چیز رو بفروشم و بزارم و برم و این از من بر نمیاد.

و دیگر این که اینا برن کی بیاد؟مسیح بیاد یا شاهزاده یا اسماعیلیون؟کی که از اینا بهتر باشه؟کدوم‌تشکیلات و حزب و دسته؟همین چند ماه شلوغی تمام زندگی مردم رو به هم ریخت حالا ببین انقلاب بشه چه خواهد شد.

دست روی دلم‌ نزارین که خونه،شما چهارتا مطلب میخونی و صد تا فحش میدی و نمیدونی چی توی دل من میگذره.