اما هراس از آنچه پس از مرگ پیش آید، از سرزمینی ناشناخته که از مرز آن هیچ مسافری بازنگردد، اراده آدمی را سست نماید

هیچ کدومتون بوس نمیدین اول:دیدین توی پست هام چقدر از عیب و ایراد مردها میگم،یه دونه کامنت فحش هم نداشتم.حالا کافیه یه کلمه از بدی زن ها بگی میان خودشون رو پاره میکنن.

من که چیزی نمیگم،ولی خدا وکیلی جنبه داشته باشید.

هیچ کدومتون بوس نمیدین دوم:چرا بعضی ها فکر میکنن من آدم ترسناکی هستم؟من خیلی مرد خوب و مهربونی هستم.

هیچ کدومتون بوس نمیدین سوم: جواب کامنت ها رو ندم میگن چرا جواب نمیدی؟حالا که جواب ها رو با بوس و بغل و مهربونی میدم یه سری باز ناراحت هستن.

هیچ کدومتون بوس نمیدین چهارم:کسی هست که خواننده وبلاگ باشه و تا حالا حتی یک بار هم کامنت نداده باشه؟بیاد خودش بگه و بوسش رو بگیره و بره.

هیچ کدومتون بوس نمیدین پنجم:وجدان بیدار چند روزی هست که کم‌پیدا شده،انگار بستری شده جایی.

هیچ کدومتون بوس نمیدین ششم:اگر از احوال کونم بپرسید باید بگویم که خوب شده است و به لطف راهکارهایی که دادین دیگه فعلا درد ندارم.

هیچ کدومتون بوس نمیدین هفتم:تو رو خدا ناامید نباشید.من خودم اگه بخوام مشکلاتم رو یک به یک بهتون بگم نابود میشین از غصه،یکیش همین مهریه هست که الان با سکه ای که شده بیش از ۳۰ میلیون اگه اون زن سابقم یه جایی گیرم بندازه باید تا آخر عمرم برم زندون.اونم از اون پتیاره های پاچه پاره مازندرانی که با وجود ازدواج مجدد و بچه دار شدن بازم مثل بازرس ژاور همه جا در تعقیبم هست.قبلا فقط نفرینش میکردم و از خدا میخواستم بمیره که پول و حقوق خودم و عزیز دل سکه باید میشد و میرفت توی جیبش.خدا وکیلی شما یادتون نمیاد یا توی جو و محیطش نبودین و نمیدونین من چی میگم،ولی من و عزیز دل توی دوره دیستوپیایی کرونا مثل خر توی بیمارستان کار میکردیم و هر چی در میاوردیم سکه میخریدیم و میدادیم به زن سابقم.من خیلی ناراحت بودم،عصبی و پرخاشگر بودم.یه بار هیچ وقت یادم نمیره عزیز دل برگشت منو نصیحت کرد،گفت نفرینش نکن،دعا کن واسش،دعا کن خدا اینقدر بهش مال و اموال و بچه بده که دیگه مهریه تو از یادش بره،دعا کن خدا کمکش بکنه،نفرین نکن.چه میدونم والا من که عقیده ای به این چیزا ندارم.

هیچ کدومتون بوس نمیدین هشتم:کاش میشد موبایل رو از دست اینایی که کنکور دارن امسال بگیری و بشینن پای درساشون.