تراویس بیکل

تراویس بیکل

تراویس بیکل
تراویس بیکل

تراویس بیکل

تراویس بیکل

زندگی مانند لبخند ژوکوند است، در نظر نخست به روی بیننده تبسم می‌کند، اما اگر در او دقیق شوی می‌گرید.

یه سریال شبکه ifilm داره میزاره به اسم لیسانسه ها،هومن شکیبا و سیاوش چراغی پور توش بازی میکنن.تا حالا ندیده بودم این سریال رو.خیلی هومن شکیبا بامزه بازی میکنه و خنده داره.

یه بار چندین سال پیش من یه جایی بودم این هومن شکیبا هم بود،با هم سلام و علیکم هم کردیم،بعد من نمیشناختمش،ولی چهره اش برام آشنا بود،بعد عزیز دل گفت این هنرپیشه لیسانسه ها هست،بازم من نشناختمش.فکر میکردم احتمالا تو دانشگاهمون بوده و کلاسهای مشترکی با هم داشتیم.

خلاصه که این سریال لیسانسه ها خیلی بامزه هست.

نظرات 10 + ارسال نظر
خانوم ف دوشنبه 22 اسفند‌ماه سال 1401 ساعت 12:12 ق.ظ

فیلم شبی که ماه کامل شد و دیدی؟همین شکیبا نقش اولشه قشنگه
ندیدی ببین

من فقط تو رو دوست دارم ببینم

هدی دوشنبه 22 اسفند‌ماه سال 1401 ساعت 12:29 ق.ظ

هوتن

چی؟

هدی دوشنبه 22 اسفند‌ماه سال 1401 ساعت 12:48 ق.ظ

اسمش هوتنِ، مجیدجان.

عه
من فکر کردم هومن هست.
مطمئنی حالا؟

هدی دوشنبه 22 اسفند‌ماه سال 1401 ساعت 01:01 ق.ظ

ولی طنزش آبکیه.

قشنگه.دلت میاد؟

دکتر غ دوشنبه 22 اسفند‌ماه سال 1401 ساعت 05:27 ق.ظ

سریال خیلی خوبی بود یادش به خیر. فوق لیسانسه‌ها رو هم بعدش ساختن

عه.ادامه داره.پس اونم میبینم.

قره بالا دوشنبه 22 اسفند‌ماه سال 1401 ساعت 04:07 ب.ظ http://Www.eccedentesiast33.blogfa.Com

فیلمش بی مزه س، من دوس ندارم
ولی این آقای میم، فیزیوتراپ بخشمون عین حبیبه، هرروز عاشق یکی میشه، میاد میگه خانم دکتر فلانی تم مجرده

نه والا.خیلی بامزه هست.دوستش دارم

هدی دوشنبه 22 اسفند‌ماه سال 1401 ساعت 05:30 ب.ظ

به نظرت فیلم و سریال ها تاریخ مصرف دارند؟ من مثلا یه فیلمی رو چند سال پیش دیدم خیلی دوسش داشتم ولی الان که می بینم، میگم چقدر سطح پایینه، در صورتی که چند سال پیش به نظرم سطح بالا بوده. واسه تو هم پیش اومده؟

راستش بیشتر موزیک ویدیوها و فیلمهای صحنه دار که میبینم این حس بهم دست میده.مثلا ترانه های سوزان روشن رو که میبینم با خودم میگم یادش بخیر،چقدر من نوجوونی با این تحریک میشدم،یا مثلا کارتون پسر شجاع،یه دوست دختری داشت خرگوش بود،این رو میدیدم تو کودکی تحریک میشدم.
ولی در مورد فیلم ها و سریال ها زیاد اینجوری نیستم.فیلمی و سریالی رو که دوست دارم همیشه دوست دارم.

زمین گرد است سه‌شنبه 23 اسفند‌ماه سال 1401 ساعت 01:18 ق.ظ

تو از بچگیتم آدم نرمالی نبودیا؟اخه بچه هم تحریک میشه؟جل الخالق

نه که تحریک اونجوری که توی ذهن تو میگذره که حشری بشم و بپرم رو یکی.
یعنی خانم خرگوش دوست پسر شجاع رو که می دیدم یه جوری خوشم میومد.یه جور کودکانه خوش خوشم میشد.

هدی چهارشنبه 2 فروردین‌ماه سال 1402 ساعت 12:34 ق.ظ

سلام تراویس خوبی؟ چقدر من از عید بدم میاد.

تراویس چرا یه سری موسیقی های بی کلام* از کودکی مون تا حالا اصلا از ذهنمون پاک نمیشه و یه حس (نمی دونم چه اسمی روش بذارم)، یه حس عجیب، تقریبا غم، ولی غمی که خواستنیه رو برامون میاره. مثلا موسیقی سریال ژاپنی از سرزمین های شمالی، یا یه کارتونی بود یه قاصدکی بود تو کشتزار...

*: کاملا بی کلام نیستند و یه صدایی رو موسیقی هست که واژه نیست و آوا هست.
می دونی من عاشق آوا ها تو موسیقی هستم، مثلا یهو خواننده می زنه زیر صدا وسط اهنگش میگه آااااااهههههاااای، این چقدر بیشتر با ادم حرف می زنه. نه؟ بیست خط می خونه ها ولی به غلغله(؟) که می رسه اصلا نابود می کنه.
چقدر حرف زدم، تو هم که حوصله نداری.

سلام هدی عزیز
عید خوبه.من دوست دارم.فقط بعضی دید و بازدیدهای اجباری اش بده
منم این جور موسیقی هایی که گفتی دوست دارم.اون حس هم بهم دست میده،توی فارسی معادلی براش نداریم.ولی همون حس نوستالژیا بهش میگن.دلتنگی و حسرت برای دوره ای خاص که از دست رفته و دلتنگش هستی اما نمیخوای بهش برگردی.ولی سخت دلتنگش هستی.
کاملا میفهمم چی میگی.توی خیلی از موسیقی ها و فیلم ها این حس نشون داده شده.ولی تو باید یه آدم عاطفی باشی که بتونی منظور کار رو بگیری.
مثلا توی فیلمهای سینمایی،فیلم "درخت زندگی" از ترنس مالیک که برد پیت هم اتفاقا توش بازی میکنه دقیقا همین حس و حال رو داره.موسیقی اش و حس و حالش زیباست.توی موسیقی هم یه سری کار یه آهنگساز داره به اسم "میم.رسولی" که یه ریمیکس های متفاوتی از شجریان هستن که تقریبا توی همون مایه هاست که تو دوست داری و صد البته آلبوم "در گلستانه" شهرام ناظری.
چقدر حرف زدن با تو دلنشین هست.

هدی چهارشنبه 2 فروردین‌ماه سال 1402 ساعت 06:55 ب.ظ

سلام. گپ و گفت با شما برای من دلنشین تره. البته برای همه ی خوانندگان وبلاگتون اینطوریه، چون واسه مخاطبت وقت می ذاری و سرسری جواب کسی رو نمیدی.
ازت ممنونم به خاطر جوابت. موسیقی متن فیلم درخت زندگی رو گوش دادم، همینطور یه کار از میم رسولی و یه تِرک از البوم شهرام ناظری.
می دونی تو خیلی فیلم می بینی و حوصله اش رو داری، وقتی تو وبلاگت خوندم که کتاب صد سال تنهایی رو،خوندی.. فهمیدم حوصله ات زیاده. من اون کتاب و باز کردم و چهارتا اسم خوندم، نابود شدم، درجا کتاب و بستم.
تو فیلم هم همینم، اگه بگم با هالیوود حال نمی کنم خیلی بده؟ من فیلمهای شرقی دوس دارم؛ ایرانی، عربی، ژاپنی، کره ای.
موسیقی فقط ایرانی و عربی، ترکی.البته قبلنا یه موزیک ویدیو ژاپنی بود نمی دونم یا کره ای دیدم،انقدر با حال بود.از اونا که تو دوست داری. ساز چنگ رو دوس دارم. البته چنگی که فقط موسیقی عربهارو بنوازه.
خلاصه همینا.

سلام هدی عزیز
امیدوارم تا اینجای عید خوب گذشته باشه.
البته کتاب صد سال تنهایی کتابی هست که خیلی سورئال هست و اسم ها همه یکی هستن و حوصله زیادی میبره خوندنش.حق داشتی که حوصله اش رو نداشته باشی.
نه،اصلا بد نیست که تو فیلمهای هالیوودی دوست نداشته باشی.شاید باورت نشه من خودم عاشق بالیوود و سینمای هند و فیلمهای هندی هستم.این قدر فیلمهای هندی دوست دارم که حد و حساب نداره.فیلمهای ایرانی هم دوست دارم.
فیلمهای ژاپنی هم خیلی دوست دارم.انیمه های ژاپنی هم دوست دارم.
سلیقه خیلی خوبی توی موسیقی داری
خیلی دوست دارم در مورد خودت هم بهم بگی.آیا وبلاگ خاصی داری؟چند سال داری؟چند بچه داری؟کدوم شهری؟روزها که بیدار میشی چه کارایی میکنی؟

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد