چه سعادتی است که کسی پیدا شود که دوستش بداری و او هم تو را دوست بدارد، آن هم در محلی زیبا و آرام.

من یه اینستاگرام باز قدیمی هستم.خیلی قدیمی.ولی همیشه هی پاک میکنم،بعد چند سال یا چند ماه برمیگردم.و چیزای عجیبی می بینم.الانم دوباره نصب کردم و یه چیزایی دیدم که شاخ در اوردم.

اولا :هر کی از ته ده کوره و دهاتش بلند شده و بلاگر شده،زندگی توی روستا و دهات بد نیست،خیلی هم خوبه،ولی آخه بلاگر؟اکثرا هم شمالی هستن.خیلی این شمالی ها عقده ای هستن.آخه یه زن خانه دار ته ده کوره های فلان استان رو چه به بلاگری،اصلا بلاگر بودن یعنی چی؟جنده های توجه دو زاری.

دوما:یه سری دیگه میگن اگه دوست داری داستان زندگیم رو بدونی یه سر به استوری ها بزن،من ریدم توی زندگیت،آخه چرا همه چیز زندگی ات رو استوری میکنی تا همه بخونن،درسته خودم هم تا حدودی اینجوری هستم،ولی دیگه عکس و اینا نمیزارم.خیلی هم وارد جزئیات نمیشم.اینا تا ته زندگیشون رو با جزئیات مینویسن‌

سوما:این چالش مسخره سن که یه عکس قدیمی از خودشون و نامزدشون یا شوهرشون میزارن و بعد یه عکس جدید نشون میده نشون داد به من  که ماشالا شوهرای همشون هم پدوفیل تشریف دارن.و چه خانواده های درب و داغونی هستن.

چهارم:این دانشجوهای پزشکی،پرستاری،مامایی هم که عن قضیه رو در آوردن،بابا این کارایی که میکنید روتین کاری شماست،نگایین ملت رو.یا این دخترایی که نوجوون هستن و کمی ورزش کردن و لنگشون میاد بالا و میتونن ۱۸۰ درجه بزنن،اینا خواهر و مادر همه رو با عکساشون سرویس کردین.

پنجم:پنجمی ملت کس خل کس مشنگی هستن که اینا رو فالو میکنن،یه زن ۲۰۰ کیلویی بچه سال با شوهر ۴۰ کیلویی اش،یه زن روستایی درب و داغون با زندگی تخمیش،یه جوجه دانشجوی کاردانی فوریتهای پزشکی،یه نازنین زهرای مذهبی،یه امیر علی که هر شب لای جک و جنده هاست،اینا چی دارن که شما فالوش میکنید،نکنید،جان جدتون نکنید این کارا رو.اینا رو شاخ نکنید.