چقدر باید بگذرد تا آدمی بوی تنِ کسی را که دوست داشته از یاد ببرد؟ و چه قدر باید بگذرد تا بتوان دیگر او را دوست نداشت؟

هدی عزیز،دوست ندیده ام این کامنت زیبا و پرمهر رو گذاشته،منم جوابش رو میدم و شما هم دوست داشتین نظر خودتون رو بگین.

"میگم شما هم اعتقاد دارین فیلمهای قدیمی خوب بودن یا نه؟یا مثلا بازیگرهای قدیمی؟ من احساس می کنم الان همه چیزا سطحی شده. مثلا ما هایده داشتیم، مهستی داشتیم، گوگوش ( خیلی ها اعتقاد دارند گوگوش صدا نداره، ادا داره... ولی من دوسش دارم) و... الان چی داریم؟ هیچی... یا مثلا بازیگرای قدیمی و کارگردانهای قدیمی و فیلمهای قدیمی، واسه پنجاه تا صد سال پیشا خوب بوده. الان این خواننده جدیدا اگه اهنگ شون رو سی بار گوش بدی، دفعه سی و یکم حالت تهوع می گیری از اهنگه ولی واسه بنان اینطوری میشی؟ هرگز.

دیگه همین.

اهان اینم بگم، من اعتقاد دارم سیاه پوستا، خوش صدان. خیلی خیلی بیشتر از بقیه رنگ پوستای دیگه.مگه نه؟"

ببین این که آدمی فکر میکنه همه چیز گذشته بهتر بوده یه حسی هست که توی همه نسل ها وجود داره،و شاید بی ربط هم نباشه و درست باشه.من اصلا راجع به فیلم و موسیقی هیچی نمیگم،من نمیدونم چند سال داری،ولی من یادم میاد که مرغ و گوشت و ماهی،تخم مرغ و نون،شیر و پنیر،پسته،میوه،و خیلی چیزای خوردنی انگار قبلا خوشمزه تر بودن.یه کباب میخوردی جون میگرفتی اصلا،هار میشدی،همه مریضی هات میرفت،یه معجون میخوردی،جوری جون میگرفتی که انگار سوپرمن بودی.اما در رابطه با این که تو میگی همه چیز سطحی شده،منم قبول دارم و فکر میکنم دلیل اصلیش شبکه های مجازی باشه،همه فقط دلشون میخواد یه جورایی دیده بشن.راجع به هر چیزی که در جامعه اتفاق میفته همه باید نظر بدن.محصولاتی هم که تولید میشه،از موسیقی و فیلم و کتاب و شعر همه سطحی میشن.فقط واسه یه لحظه دیده شدن ساخته شدن.حوصله این که به قول تو یکی مثل بنان بیاد و یه قطعه ای مثل کاروان بسازه دیگه وجود نداره.حوصله خوندن ندارن مردم.میدونی همه عادت کردن سریع یه چیزی ببینن و رد کنن.به نظر من مقصرش شبکه های اجتماعی هستن.یه مقصر دیگه هم رسانه ها و مدارس و آموزش و پرورش هستن.شما معلم های عزیزمون رو ببین،وقتی معلم عزیز و زحمتکشی میاد ترانه گنگستر شهر آمِل رو میزاره واسه بچه ها توی کلاس و ازشون فیلم میگیره و پست میکنه توی اینستاگرامش و وقتی باهاش برخورد میشه،همه ازش حمایت میکنن شما چه انتطاری داری؟انتظار داری  شاگردهاش بشن بنان و اسکورسیزی و هایده؟

دلیل دیگه اش هم اینه که سیستم شغلی،اجتماعی و فرهنگی حاکم بر جامعه و کلا جهان به شکلی شکل گرفته که هنرمند و روشنفکر و کسی که فکر مستقلی داری و وابسته نیست به طور اتوماتیک از جریان حاکم بر جامعه حذف میشه،یا خودش عزلت نشینی و گوشه نشینی رو اختیار میکنه.من از خودم بگم آدم توانمندی هستم توی بعضی نرم افزارهای خاص و کارهای خاص اداری،ولی سیستم شغلی جوری هست که حتما باید یه سری چیزا رو تحمل بکنی و واسه من تحملش سخته،اینجوری شده که من شدم راننده اسنپ و یه سری اراذل و آدم چیپ جای منو گرفتن،چون فقط وابسته هستن.برای هنرمند هم همین اتفاق میفته،هنرمند وقتی نتونه مستقل باشه،مرتبا زیر تیغ سانسور باشه،مجبورش بکنن که از جریان خاصی حمایت بکنه،نمیتونه تحمل بکنه و خونه نشین میشه.خودش رو حدف میکنه.کم نداریم هنرمند و آهنگساز و مجری و فیلمسازی که خودشون رو جدا کردن از جامعه و دیگه فعالیتی ندارن.همه جای دنیا اینجوریه.

اینا به نظر من دلایلی هست که آثار هنری دچار افت شدن و به تبع اون سلیقه مخاطب هم دچار افت میشه،اینجوری میشه که بنان دیگه ای به دنیا نمیاد،بهرام بیضایی خونه نشین میشه و چیزی که الان شاهدش هستیم میشه.

در مورد سیاه پوست ها حق با تو هست،منم دوستشون دارم.