اگر در این جهان از دست و زبان مردم در آسایش باشیم، برگ درختان، غرش آبشار و زمزمه جویبار هریک به زبانی دیگر با ما سخن خواهند گفت

نعوظ اول:بعضی لباس ها رو که میپوشم کیرم بیشتر راست میشه و حشری تر هستم توی اون لباس ها.شاید شما هم اینجوری باشین.لباس های نخی،راحت،دلباز،شرت های نخی،اینا باعث میشه حالم خوب باشه.بعضی جین هایی که سالار خفه میشه توش حال خوبی نداره.لباس های نرم و نازک رو هم بیشتر دوست دارم.

نعوظ دوم:وقتی پشم های کیرمو میزنم حالش خوشه،حال بهتری داره،سریع تر راست میشه و خوشحال تره.وقتی پر پشم هست دلگیر و ناراحته انگار،دوست نداره راست بشه و سلام بکنه.انگار وقتی تیغ میکشم بهتره.یه بار هم دوست دارم وکس بکنم.درد داره ولی دوس دارم خو.

نعوظ سوم:وقتی به خاطر تنبلی یا بی حالی چند روزی حموم نرم و کله ام چرب میشه انگار کیرم هم دیگه دلش نمیخواد راست بشه.تمیزی و بهداشت و بوی خوش ادوتویلت و بادی اسپلش انگار که روحم رو نوازش میکنه و روحم وقتی نوازش بشه کیرم بلند میشه خود به خود.

نعوظ چهارم:وقتی با یه دختری چت میکنم،اگر کمی بحثمون به جاهای پایین کمر بره یا عکسی واسم بفرسته بلافاصله و بدون معطلی راست میشه،دقیقا مثل پلنگی که یهو با سرعت شروع میکنه به دویدن.یعنی کافیه یه چیز محبت آمیز یا شهوت آمیز بشنوم از یه خانم توی چت.دیگه راست میشه.انگار خودش واسه خودش تصمیم میگیره و من نقشی ندارم.

نعوظ پنجم:وقتی مریض هستم،هر چقدر بیشتر مریض هستم،کیرم سرحال تر میشه،انگار که در تقابل و تضاد با مرگ و نیستی میخواد یک تنه میخواد بجنگه کیرم.یه حس عجیبی هست،انگار داره بهم میگه مثل من بلند شو مرد،برخیز از رختخواب،این اداها چیه.

نعوظ ششم:اینو قبلا گفتم،سر صبح،موقع خواب،موقع بیداری،زودتر از من بیدار میشه،انگار باهام حرف میزنه بهم میگه کس کش ببین من زودتر از تو بیدار شدم،ازت زرنگ تر هستم.تو حالاحالاها مونده به زرنگی من برسی.

نعوظ هفتم:وقتایی که شرت نمیپوشم.اصولا فلسفه شرت پوشیدن رو من نمیفهمم،ولی وقتایی که شرت نمیپوشم،خودش خود به خود راست میشه و سرش رو میاره بالا و فکر میکنه خبریه و راست میشه.اصلا حال خوبی داره شرت نپوشیدن.

نعوظ هشتم:بازم بگم؟

همین.بوس