خوشبخترین مردمان کسانی هستند که بیشترین خوشبختی را به دیگران می‌دهند.

به قول داداش گلم صادق هدایت: "در زندگی زخم هایی هست که مثل خوره در انزوا روح را آهسته میخورد و می تراشد." بعضی وقتها یه چیزای خیلی بی اهمیت،بی معنی،چیزهایی که هیچ تاثیری توی زندگیمون نداره اون قدر ناراحتمون میکنه،اون قدر غصه میاره توی دلمون که حد و حساب نداره.به هر کس هم بگیم درک نمیکنه یا میگه ای بابا ولش کن،مهم نیست که.ولی لامصب هیچ کس نمیفهمه که ما چقدر به خاطرش ناراحتیم.

محنت اول:وقتی که هندونه میخری و میاری خونه و باز میکنی و میبینی سفیده،فرداش میخری بازم سفید میشه،دیگه انگار غصه دنیا رو توی دلت ریختن.

محنت دوم:وقتی که یه لباس یا کفش خیلی خوشگل و دلبر و ناز میبینی و میری که بخریش میبینی زرت،سایز تو رو نداره،دلت میخواد گوشت تنت رو بکنی بندازی جلو سگ ولی اون لباس خوشگله که هیچ جای دیگه هم نداره اندازه ات بشه.

محنت سوم:وقتی که کون خودت رو پاره میکنی و یک ماه تمام هیچی نمیخوری و باشگاه رو بغل میکنی و پدر خودت رو در میاری و در نهایت میبینی فقط ۲۰۰ گرم کم کردی.یا بدتر از اون نیم کیلو هم چاق تر شدی.غم جهان رو میریزن توی دلت.

محنت چهارم:خدا تومن پول آرایشگاه و رنگ میدی و با هزار جور اصرار و خواهش از مریم جون وقت میگیری تا بری موهات رو رنگ بکنی،وقتی رنگ رو شست و سشوار کشید میبینی موهات رنگ عن شده و مریم جون هم میگه تو اولین نفری هستی که اینجوری شدی.

محنت پنجم:کلی پول دیش و رسیور و ال ان بی دادی،این نصاب ها هم حسابی تیغت زدن.ولی محله تون پارازیت داره و هیچ کانالی رو به جز جم جونیور و کانالای استانی نمیتونی ببینی.

محنت ششم:ماشین رو با هزار بدبختی مییبری کارواش،کلی پول میدی،خودت هم کمک اون کارگرها ماشین رو میشوری و میاری،ولی بارون گل و شل از آسمون میاد و زیر درخت توت پارکش میکنی و کلاغ ها هم میرینن تو ماشین.

محنت هفتم:شما بگین.

همین‌.دوستتون دارم.بوس.