آن‌که حقیقت را نمی‌داند نادان است، آن‌که حقیقت را می‌داند ولی انکار می‌کند تبهکار است.

این پست از اون پست هاست که دوباره براساس مشاهدات جزئی خودم دارم جمع میبندم و به همه تعمیم میدم.پس قبل از این که برین رو منبر خودم گفتم و لذت تحقیر کردنم رو از شما گرفتم.

حقیقتش مشاغلی که انسان انتخاب میکنه یا براساس قسمت و شانس میریم توی اون شغل کار میکنیم خیلی روی روحیه ما تاثیر میزاره.

شما معلم ها رو ببین،کارمندهای ادارات دولتی رو ببین،یه طورایی کس خل وار دنیا به تخمشونه،سرخوش،چاق و مست،سرحال.در طرف مقابل مرده شورها،پرستارها،دکترها،کمک بهیارها رو ببین همه داغون،عصبی،شبها خواب ندارن،کابوس میبینن.هنرمندها رو ببین،موزیسین ها،نویسنده ها،همشون دخترباز و پسرباز و راحت زندگی میکنن.

نمیدونم چرا دارم این حرفها رو میزنم،من که دیگه توی اون مشاغل نیستم و تموم شده،ولی من یادم هست اسفند ۹۸ که کرونا اومد خیلی از کسایی که میشناختم باهامون قطع ارتباط کردن.از ما میترسیدن.

اولاد و اولاد زاده ای اگر روزی داشتم میگم بره ارایشگر بشه یا یه شغل فان و سرگرم کننده داشته باشه که دیگه ظهر خونه باشه،شب سرش رو توی خونه خودش بزاره زمین.

این قدر زر زدم که بگم شغل خوب و آبرومند و با پرستیژی اگر داشتی ولی توش عصبی بودی،راحت نبودی،جسم و روحت رو تحت فشار میزاره به لعنت خدا هم نمی ارزه.

تا اینجا زحمت کشیدی و اومدی یه بوس نمیدی.