وقتی به کسی دلبستگی دارید، هیچ چیزی بهتر از دلشاد ساختن او نیست.

چند تا منبر کوتاه این شب جمعه ای برم که خوشحال بشین.

وعظ اول:دوست دارم یه بدن خُشک مثل مرحوم بروسعلی بسازم،یه بدن خوب.این کس و شعرهای"لاو مای بادی" و این چیزا رو آدمهای تخمی بدهیکل ساختن که خودشون بتونن دختر یا پسر بزنن زمین.واقعیت اینه که هیچ کس از یه بدن ورزیده  با یه شکم شش تیکه نمیگذره.من که مرد هستم اگه یه بدن خوب ببینم زیرش میخوابم.دنیای مادلینگ هم داره به سمت تخمی بودن پیش میره،الان هر کت واکی میبینی یه دونه عن هیکل و یه دونه ویتیلیگویی و سندرم دانی میزارن.کجا داره میره اون سوپر مدل های قدیمی.اصلا اسمش روشه،مُدل،قرار نیست یه عن آقا مثل من بیاد رو کت واک یا عکسش بره روی بیلبورد،یکی مثل کریستین بیل با شرت باید عکسش همه جا باشه.فلسفه مُد همین هست که داره توسط چپی ها از بین میره.

وعظ دوم:اینی که میگم همیشگی نیست و قانون ثابت شده ای نیست،ولی ما یه پدر و یه مادر داریم که در اکثر اوقات یکیشون مهربون تر و دوست داشتنی تر و باحال تره و از عجایب روزگار که اون والد خوبه زودتر میمیره.یه روزی میگه آخ سرم،آخ دستم،یا آخ یه جاییم و بعدش میوفته و میمیره و اون یکی والدی که دوستش نداریم هیچ وقت نمیمیره،سالها میان و میرن و پیرتر و بداخلاق تر و خسیس تر و سنگدل تر و نامهربون تر میشه ولی نمیمیره و هیچ وقت هم قرار نیست بمیره که لااقل یه نفس راحتی بکشیم و یه ارثی گیرمون بیاد.

وعظ سوم:تازگی ها دارم به یه هنرپیشه دیگه علاقه مند میشم به اسم پسرخاله گلم"رابرت پتینسون".فیلمهای قشنگی بازی کرده و هنرپیشه توانایی هست.

وعظ چهارم:کاش اونایی که میگفتن من آدم مبتذلی هستم.یه سری به اینستاگرام میزدن.

وعظ پنجم:احساس میکنم میانگین سنی خواننده های وبلاگ و وبلاگ نویس ها به شدت داره میره بالا.چه خبره،همه بازنشسته ها ریختن تو وبلاگ ها.این فضای مجازی رو باید مرز بندی بکنن.مثلا تیک تاک و اینستاگرام واسه زیر بیست و پنج ساله ها،تلگرام و فیسبوک هم بشه مال ۲۵ تا ۳۵،وبلاگ ها و سایتهای دوست یابی بشه مال ۳۵ تا ۵۰ ، از ۵۰ سال به بالا هم برن توی روبیکا و ایتا و بله و این چیزای دولتی.اینجوری بهتر نیست؟

وعظ ششم:هیچ.همین.بوس.

تا اینجا اومدی و خطابه ها رو خوندی یه بوس به یحیی گل محمدی نمیدی؟