آن مرغ طرب که نام او بود شباب افسوس ندانم که کی آمد کی شد

دیشب یه فیلم از آدام درایور دیدم.هنرپیشه خوبی هست و قد و بالاش ماشالا خیلی رشیده،ولی به دلم نمیشینه.اون جوری نیست که داداشم بشه یا پسر خاله ام،نهایتش بشه شوهر عمه ام.راستی چرا شوهر عمه ها همیشه مورد بی مهری قرار میگیرن؟من دو تا شوهر عمه داشتم،یکیشون وقتی سنم کم بود ماشین بهش میزنه و میمیره و یکی دیگه هم بر حسب اتفاق توی روزهای آخر عمرش توی بیمارستانی که من کار میکردم بستری شد و من رفتم به عیادتش و برای اولین و آخرین بار دیدمش و چند روز بعد هم به رحمت خدا رفت.وقتی دیدمش میگفت تو منو یاد زنم میندازی،یعنی عمه ام که همسرش بود و سالها پیش فوت کرده بود.دیگه بیچاره از دنیا رفت و اگر دنیای بعد از مرگی باشه میره پیش عمه ام.دختر عمه هام رو هم دیدم،اگر به خواننده های فهیم و باشعور و تحصیلکرده و مودب برنمیخوره،یکی از یکی کُس تر و جنده تر بودن.یکیشون ایتالیا بود و اون یکی هم نمیدونم مولداوی،مالدیو،موناکو ،یه همچین جایی،اسمش مشابه همچین چیزی بود.

حقیقتا اگر دنیای بعد از مرگی باشه من دلم میخواد با همین عزیز دل باشم.باور پذیر نیست ولی خوب دوسش دارم.درکم میکنه،بهم حس اطمینان و عشق به زندگی میده،هر کاری بکنم دوستم داره،همیشه مراقب سلامتی ام هست،با خانواده و فامیل من خیلی مهربونه و همه رو دوست داره،توی خانواده خودش هم خیلی بهم احترام میزارن.خلاصه که دوسش دارم.ولی خوب دلیل نمیشه آدمهای دیگه رو دوست نداشته باشم.فقط گنده گوزی میکنم البته،چیزی که واقعا من دوست دارم خوابیدن و فیلم دیدن و کتاب خوندن و جق زدن هست.بعضی وقتها هم یه مسافرت کم خرج.آشپزی کردن هم دوست دارم.خیلی چیزها دوست دارم.خوبه یه پست بنویسم که چه چیزایی دوست دارم.

تا اینجا خوندی و حوصله به خرج دادی یه بوس به گریگوری پک نمیدی؟