چون عاقبت کار جهان نیستی است انگار که نیستی چو هستی خوش باش

متاسفانه،متاسفانه،هر بار مریض میشم به شدت مریض میشم و حالم خیلی بد میشه و هر بار هم این افکار توی سرم هجوم میاره که این دفعه دیگه بار آخر هست و این سری دیگه جون سالم به در نمیبرم و این بار دیگه باید دعوت حق رو لبیک بگم.

از مرگ می ترسم؟ابدا.من زیبایی های این دنیا رو تجربه کردم،عشق رو با همه وجودم احساس کردم،محبت خیلی زیادی از دوستام و همکارهام و فامیل ها و دوست دخترهای قدیم و همسر عزیزم گرفتم.همیشه شخصی محبوب بودم،شهرها و کشورهای مختلفی رو دیدم.همه چیز رو دیدم و تجربه کردم و هر زمانی که مرگم بخواد برسه با کمال میل این دنیا و هر چی که توش هست رو میتونم بزارم و برم.

بعد از مرگ چی میشه؟هیچ.من به عدم روح باور دارم.هیچ چیز بعد از مرگ از ما نمیمونه.ما مسافرانی به مقصد محاق هستیم.اگر هم یوم الحسابی باشه بر فرض،هیچ ترسی از اون ندارم.همیشه با صداقت و پاکی زندگی کردم.دلی رو نشکوندم و مال ناحقی کسب نکردم.دستگیر نیازمندان بودم و به وقتش کمک کردم به دیگران.هر جا و هر جمعی هم که بودم هاله ای از عشق و محبت در اطراف ساطع کردم.پس چه ترسی دارم از یوم الله.

اگر عمری باقی بود،به شرط بقا باز هم پست میزارم.

تا اینجا خوندی،یه بوس کوچیک به هری استایلز نمیدی؟