خیلی عجیب است که گاهی اوقات، خاطرهٔ مردگان، بسیار طولانی‌تر از خاطرهٔ یک زندگی ربوده شده به زندگی خود ادامه می‌دهد.

امروز صبح متوجه خبر فوت حسین زمان شدم.صدای حسین زمان خدا بیامرز رو خیلی دوست داشتم،صدای غمگینی داشت که روزهای شادی رو به یادم میاره.یاد پارک لاله و نوجوونی میفتم.

توی این سالها من توی دو پست خیلی قدیمی از حسین زمان یاد کردم.

اولی:

/https://travisbickle1.blogsky.com/1392/04/14/post-323/

توی این پست که مربوط به تیر ماه سال ۱۳۹۲ هست از حسین زمان و خاطرات مشترک نسل خودمون یاد کردم.خوب الان اگر بخوام تکمیلش بکنم توی این نزدیک ده سال اخیر چیزهای دیگه ای هم اضافه شده.و یک نفر هم پای این پست قدیمی کامنت گذاشته که اگه گفتین کیه؟"خانوم ف عزیزم".

پست دومی هم  مربوط به سال ۹۴ هستم که باز هم از حسین زمان عزیز یاد کردم و رفتم رو منبر و ادای روشنفکرها و جامعه شناس ها رو در آوردم و نطق کردم.

https://travisbickle1.blogsky.com/1394/12/14/post-1123/

من که نه،هیچ کس نمیدونه بعد مرگ چی میشه.ولی خدا رحمت بکنه حسین زمان رو.هنرمند خیلی خوب و نجیب و آقایی بود،صدای زیبا و محزونی داشت.

خدا رحمتش بکنه.