من در نمیزنم میام با لگد جایی نمیرم اینجام تا ابد

فکر کردین من میرم که این مادرجنده هایی که پست های رمز دار رو میخونن بشن وبلاگ نویس؟اینایی که پیام خصوصی میدن و گدایی پول میکنن بشن وبلاگ نویس؟این کس نمک هایی که تمام روتین روزانه شون رو از لحظه بیدار شدن تا خوابیدن با تمام جزئیات میان میگن بشن وبلاگ نویس؟این بیمارهای روانی که یک کلمه از حرفهاشون رو نمیفهمی بشن وبلاگ نویس؟اینایی که تمام وبلاگشون پُز دادن و تعریف سفرهای خارجیشون هست بیان بشن وبلاگ نویس؟

نه،از این خبرا نیست،تراویس از سال ۹۱ اومده تا ابد هم میخواد بمونه،فحشاتون منو قوی تر میکنه،توهین هاتون باعث میشه کیرم سفت تر بشه،فحش هاتون منو ارضا میکنه.

هیچ مکتب و مدرسه و دانشگاهی پیدا نمیشه که اندازه داداشتون تو این وبلاگ مطالب مفید داشته باشه.بوس به صورت همتون حتی اونایی که از من بدشون میاد چون من میبخشم.

ترانه پست:"ابدی" از داداشم سهراب ام جی.

پیانو می شپند یک شوپن به پشت یک پیانو و ما نمی شنویم

دشمن اول:خیلی ها دوست دارن من وبلاگ رو درش رو ببندم و دیگه هیچ اثری ازش نمونه توی جهان اینترنت و وبلاگ نویسی.

دشمن دوم:یه سری ها هستن که دنبال این هستن ببینن من کدوم وبلاگ نویسی رو دوست دارم و میرن هی بهش فحش میدن و بهش توهین میکنن.

دشمن سوم:یه سری ها بای دیفالت،فارغ از نوشته پست و پیامی که داره،فقط فحش میدن،فحش و فحش.

برای این سه گروه فقط یه پیام دارم:"بیایین کیرم رو بخورین".

تا روزی که بلاگ اسکای باشه منم هستم،فیلتر هم بشم آدرسم رو عوض میکنم،بلاگ اسکای جمع شد میرم بیان،بیان جمع شد میرم بلاگفا،بلاگفا جمع شد میرم سایت میخرم.هیچ جوری نمیتونید من رو از اینترنت جمع بکنید.من تا روزی که زنده هستم مثل یک پیامبر،مثل یک معلم توی اینترنت میمونم و درس های اخلاقی بهتون میدم.

حب النفس مطلق

بعضی  وقتها که پستهای وبلاگ خودم رو میخونم به خودم میبالم.احساس میکنم فیلسوف برتر زمان خودم هستم.بعد در کمال خودعن پنداری به خودم میگم که این وبلاگ باید میراث بشری بشه.