خدا جامه می‌دهد کو اندام؟ نان می‌دهد کو دندان؟

ای گه تو این شانس.این چه زندگی مزخرفیه.من خیلی خوب به دندونام میرسم.خمیر دندونای خارجی و خوب،مسواکهای گرون.اما الان چند روزه که یک دفعه و بدون هیچ دلیل خاصی یکی از دندون هام سوراخ شده و هر روز داره سوراخش عمیق تر میشه.

نمیدونم خدمات دندون پزشکی شامل بیمه یا بیمه تکمیلی میشه یا نمیشه و هزینه پر کردن دندون چقدر میشه.اما از فکر رفتن زیر دست دندون پزشک دارم قالب تهی میکنم.احساس میکنم قراره مثل داستین هافمن تو فیلم دونده بشم.

لعنت به پوسیدگی بدون دلیل دندون.

اگه بگی نه نمیگم میمیرم

بعضی ترانه ها هستن فقط دونفره هستن.یعنی باید کنار کسی باشی که دوستش داری بهش گوش بدی.دیگه جلوتر نمیرم و از توضیح این که تو چه حالتی با نفر خاص باشی که اون ترانه رو گوش بدی چشم پوشی میکنم چون خودتون استاد هستین در این زمینه.یکی از این ترانه ها اینه:

"زمین صافه-زدبازی"

گیتار الکتریک

فکر میکنم.البته فکر نمیکنم.مطمئن هستم.یکی از اختراعات بشری که مسیر تاریخ رو عوض کرد و به تمدن و بشریت یه سمت و سوی جدید داد.گیتار الکتریک بود.اگر دقت کنید هیچ سازی به اندازه گیتار الکتریک نتونسته خرده فرهنگ به وجود بیاره.

هیپی ها،بیتلزها،متال بازها،راک بازها،راک اند رول،موسیقی های استریپ تیز،لباس های چرمی،موتورهای سنگین،مواد مخدر،ال اس دی،دهه طلایی 70،دهه غمگین و سرد80،دهه پر شکوه90.مدهای جدید لباس،سبک های مختلف زندگی.

بنده حقیرِ فدوی امت عزیز،از همین جا اعلام میکنم که دست تک تک برادران و خواهرانی که در ساخت این ساز نقشی داشته اند رو میبوسم.

عیدی من یادت نره

امروز تو سازمان یه دختری به من یه پونصد تومنی نو عیدی به خاطر همین جشن مذهبی که در پیش داریم،داد.خیلی خوشحال و شادمان شدم.

باید امشب با ساز تو کوک کنم ساعتم رو

مدتی میشه که هرچی مینویسم به چرکنویس منتقل میکنم نه به خاطر این که بی ارزش هستن بلکه به نظر خودم اگر حرف حسابی هم تا حالا زده باشم.همین متن هایی هستن که منتشرشون نکردم.خودسانسوری خیلی بده.

به شدت احساس پوچی میکنم.آدمی هستم که بلد نیستم از زندگیم لذت ببرم.

عادت بد

یه اخلاق بد و مزخرف که دارم اینِ که زود و بی دلیل از یه نفر دلم زده میشه.

چه بر سر ما خواهد آمد؟

تو خبرها خوندم که دانشمندان رباتی رو درست کردن که تمام اعضاش واقعی هستن و حتی قلب و سیستم گردش خون داره و همه چیزش رو از مراکز اهدای عضو سراسر جهان تهیه کردن و میلیون ها حسگر هم زیر پوستش و جاهای دیگه هم داره.

خوب ساختن این ربات که بهش میگن فرانک(مخفف فرانکشتاین و در جهت ادای دین به همون داستان معروف) پیشرفت خیلی بزرگی برای بشر محسوب میشه.اما من از روزی میترسم که همین ربات ها توانایی فکر و تشخیص و احساس به دست بیارن.انگار واقعا داریم به فیلمهای علمی تخیلی نزدیک میشیم.