تراویس بیکل
تراویس بیکل
تراویس بیکل
تراویس بیکل
من اینجا ریشه در خاکم من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم من اینجا تا نفس باقیست می مانم
خوب بلاگ اسکای به من ایمیل داد که مشکل برطرف شده و کاراشون رو انجام دادن.یه همچین وبلاگ نویسی هستم من.دستشون درد نکنه،زحمت کشیدن.یه کم خایه مالیشون رو بکنم.
یه گروهی در لینک پایین بود،همه گل ها توش بودن،ولی خوب واقعا ما گلها همه توی وبلاگمون قشنگ هستیم.من ازش لفت دادم چون که واقعا توی وبلاگ راحت تر هستم.فقط یه آذرخش نامی توی اون گروه بود که به احترام ادمین اون گروه گیل پیشی چیزی بهش نگفتم ولی اینجا بهش میگم آذرخش تو متخصص عن منم نیستی خودت رو متخصص امنیت شبکه میدونی دگوری خانم گَنده دماغ دوزاری.
اینترنت از مخابرات گرفتم،فقط یه مشکلی دارم،فیلترشکن که استفاده میکنم روی مودمم dns ست میکنه که باعث میشه نتونم سایتهای داخلی مثل همین بلاگ اسکای رو باز کنم و نمیدونم علت چیست.
دیگه این که چند روزی هست به سلامتی و میمنت مریض شدم.نمیدونم به چه علت،فکر کنم از گرمای بیرون عرق کردم و کولر روشن کردم و این صحبتها،دماغم کیپ هست و گیج و منگ و مریضم،ولی ایشالا تا چند روز آینده خوب میشم.
ورزش رو دارم انجام میدم هر روز،شکم داره کوچیک تر میشه،بزارین پک ها در بیاد اینجا واستون عکس میزارم.
میگم ولی پزشکی این قدر پیشرفت کرده هنوز نتونستن چند چیز رو تغییر بدن،یکی هر چی بخوری چاق نشی و دوم موهای ریخته ات در بیاد و سوم این که کیری که بلند نمیشه رو بدون تپش قلب و عوارض دیگه قشنگ راستش بکنن.این سه تا رو هر شرکت داروسازی بهش برسه تا هفت پشتش بارش رو بسته.
اگه تو این چند روز که بلاگ اسکای درست و حسابی باز نمیشد دلت برای نوشته هام تنگ شده بود و الان از برگشتنم خوشحالی پس تنبلی رو بزار کنار و برو یه بوس به رضا کرم رضایی بده.
دل من طاقت دوری نداره.
بلاگ اسکای که حالا حالاها درست نمیشه.من مطمئن هستم.
ولی یکی از بچه های خوب وبلاگ نویس به اسم "گیل پیشی" یه گروه ساخته که همه خوبا اونجا هستن.بنده حقیر هم اونجا هستم.فقط جای شمایی که دارین این پست رو میخونید اونجا خالیه.
امیدوارم این پست بمونه و سریعا وبلاگ حذف نشه و شما هم تشریف بیارین گروه
https://t.me/+GAndpYAQlJ5lMDNk
اگه از به هم ریختن بلاگ اسکای تو هم اعصابت به هم ریخته و دلت میخواد بیایی توی گروه پس قبلش یه بوس به سِر دیوید اتنبرو" بده.
سوال بی جواب
بچه ها چرا وبلاگ ها اینجوری شده؟
پانوشت ۲۳:۵۰، روز :وبلاگ همه اینجوری شده یا فقط مال من اینجوریه که باید پست بزارم تا درست بشه؟
پانوشت: بچه ها وبلاگ من یهو میره و میپره همه نوشته هاش.برای هیچ کس هم نمیتونم کامنت بزارم،صفحه کامنت هاتون رو باز نمیکنه.تقریبا هر وبلاگی امتحان کردم صفحه نظراتش باز نمیشه.
یاد اون شبی افتادم که هنوز با عزیز دل دوست دختر،دوست پسر بودیم و توی یه کوچه تاریک یوسف آباد ماشین رو پارک کرده بودم و تو ماشین حال میکردیم،شب قبلش تهران زلزله اومده بود،قرار گذاشتیم اگه تهرون جوری زلزله اومد که همه چی داغون شد و ساختمون ها فرو ریخت و اوضاع آخرالزمانی شد،ما سر همت نزدیک بیمارستان نگاه همدیگه رو پیدا کنیم.وقتی این قرار رو گذاشتیم عزیز دل زد زیر گریه.حالا هم نمیدونم بلاگ اسکای درست میشه یا بدتر میشه،ولی اگه سایتش بدون هیچ اطلاع قبلی Down شد و همه وبلاگ ها و نوشته ها به باد فنا رفت ، منو یادتون نره.منم هیچ کدومتون رو فراموش نمیکنم.تک تکتون رو دوست دارم،همیشه کنارم بودین.دوباره همدیگه رو پیدا میکنیم و جوانه میزنیم و توی آغوش همدیگه گریه میکنیم..
فلسفه یک دانش آزاد است. هیچ پیش‌فرضی ندارد. فهمیدن آن کار بسیار دشواری است تا چه رسد به ابتکار در آن.
جیجی حدید یا کندال جنر؟
تیموتی شالامی یا رابرت پتینسون؟
قرمه سبزی یا قیمه؟
شهرک غرب یا سعادت آباد؟
مازندران یا گیلان؟
اندی یا کورس؟
کباب کوبیده یا جوجه کباب؟
کیردراز و قلمی یا کلفت وکوچیک؟
فروغ فرخزاد یا پروین اعتصامی؟
ساینا یا کوئیک؟
جمعه یا پنج شنبه؟
استقلال یا پرسپولیس؟
پاچه یا سیرابی؟
دوغ یا نوشابه؟
بهرام رادان یا ممدرضا گلزار؟
امریکا یا کانادا؟
پپسی یا کوکاکولا؟
محرم یا رمضان؟
کربلا یا مشهد؟
سیگار یا قلیون؟
چای یا قهوه؟
ته دیگ ماکارونی یا ته دیگ برنجی؟
جمشید هاشم پور یا فرامرز قریبیان؟
اندی یا کورس؟
تولستوی یا داستایوفسکی؟
سید برت یا دیوید گیلمور؟
حوزه یا دانشگاه؟
حالا که تا اینجا خوندی همه سوالات رو و توی دلت به همه جواب دادی یه بوس کوچولو به رضا بیک ایمانوردی نمیدی؟
من بزی دارم خیلی قشنگه این بز شیطون زبر و زرنگه
میخوام نصفه شب که فیلتر شکنم خوب وصل میشه برم توی یوتیوب و بچرخم ببینم ورزش های خاصی برای گرد کردن کون وجود داره یا خیر؟کون تختی ندارم،اتفاقا کون قشنگی هست،ولی میخوام قشنگ گرد و بغلی بشه.فکر کنم با ورزش بشه کون رو خوش فرم کرد.درسته کونی نیستم ولی خوب به نظرم یه کون خوب توی تیپ خیلی مهمه.راستی ۲۰ دقیقه شکم رو هم رفتم.گوش شیطون کر،انگار خیلی خیلی خیلی کم داره تاثیر میکنه.عجیبه بعد ورزش دوست دارم دوباره ورزش بکنم.برگردیم سر بحث کون،یادمه چند هفته ای همش از کون مینوشتم.باید اون پست ها رو پیدا کنم و دوباره بخونم.امشب میرم تو یوتیوب و اهتمامی که روی شکم دارم رو در مورد کون هم صرف میکنم.یه کونی واستون بسازم که وقتی ببینیدش فقط بگین به به.
حالا که تا اینجا خوندی و تشویق شدی بری کونت رو بسازی،قبل رفتن یه بوس به داوود شعبانی نصر بده بعد برو.
نیمه گمشده را بیخیال شو لطفا ، اگر سهم تو بود که گم نمی شد ” نیمه پیدا شده ” را دریاب !
جمعه اول:تازگی ها زدم تو کار خیارشور درست کردن.یعنی خیارشورهایی درست میکنم که دلت میخواد حامله شون بکنی یا ازشون باردار بشی.بسیار خوشمزه.چی بودن این کارخونه ای ها،بدمزه،کم نمک،بد طعم.این خیارشورهایی که درست میکنم ترخون و فلفل و نمک و سرکه و سیر میزنم توش.شما پیشنهاد دیگه ای ندارین؟؟
جمعه دوم:ورزش شکمم رو امروز نرفتم،بعد این پست میخوام برم شکم برم.
جمعه سوم:خیلی خوشحالم که این قدر حسود دارم،ولی خدا وکیلی حسادت خیلی چیز بدی هست.من تهران هم که بودم همه همکارها به من و عزیز دل حسودی میکردن.مجرد بودم بهم حسودی میکردن،متاهل شدم،بازم حسودی،طلاق گرفتم بازم حسودی،دوباره ازدواج کردم بازم حسودی.من واقعا هیچ چیز خاصی به نظر خودم ندارم ولی نمیدونم چرا این قدر حسود دارم.حتی توی این شیراز هم به ما حسودی میکنن و هزار بار گفتن خوش به حالتون،کاش ما مثل شما بودیم،شما خیلی خوبین،شما شانس دارین و این حرفها.هیچ کس پشت قضیه رو نمیبینه.الانم که وبلاگ مینویسم،خیلی ها به من حسودی میکنن.بزارین شکمم شش تیکه بشه ازش عکس بزارم،اون وقت دیگه باید برین بمیرین حسودای کونی.
جمعه چهارم:گرسنه ام.برم یه چیزی بخورم.
میگم امروز که جمعه هست و تو هم که بیکاری پس پاشو و یه بوس به اصغر بیچاره بده بلکه خوشبخت بشه.
اجتنبوا کثیرا من الظن ان بعض الظن اثم و لا تجسسوا و لا یغتب بعضکم بعضا
همیشه گفتم که یه سری آدمها هستن که وقتی میبینن من از مطالب یک وبلاگ نویس خوشم میاد میرن و بهش فحش میدن یا پشت سر من حرف میزنن یا به اون شخص ناسزا میگن.هیچ وقت باورم نمیشد کَس یا کسانی این کار رو بکنن.چون واقعا کار بیهوده و عبث و بی معنی هست.اگر حرفی حدیثی،فحشی هست به خودم بگین.دیدین که هر کس هر چیزی بگه رو من تایید میکنم.من فقط کامنت هایی که به دیگران توهین میشه رو تایید نمیکنم وگرنه که همه چی رو هم جواب میدم و هم تایید میکنم.
بهانه نوشتن این کلمات پست اخیر وبلاگ نویس فهیم و اندیشمند "ردپای من" هست.این وبلاگ نویس رو واقعا دوست دارم،ورزشکار هست،اهل کلام و فلسفه هست،مطالعات وسیع داره،تحصیلکرده و روشنفکره و الهاماتی داره که هر کسی لیاقت داشتن اون رو نداره و از صمیم قلب و به کوری چشم اونایی که نمیتونن ببینن دوستش دارم.دستش رو میبوسم به خاطر نوشتن اون کلمات در پست زیبایش که امیدوارم پاکش نکنه.
همین دیگه،اگه تو هم مثل من از نفرت پراکنی و دروغ و تهمت و غیبت بیزاری و تا آخر این پست رو خوندی و مثل خودم عاشق نویسنده وبلاگ "ردپای من" هستی،یه فاتحه بفرست برای شادی روح لوون هفتوان.
ای بچه های با نظم همه بیاین توی صف پاشو پاشو ورزش کن تنبلی رو ولش کن
خیلی دوست دارم شکم رو از بغل و پایین خط بندازم.بدن حجیم هادی چوپانی دلم نمیخواد یه بدن خشک بروسعلی طوری میخوام.نمیدونم بهش میرسم یا نه.
امروز حدود ربع ساعت کمی بیشتر فقط شکم کار کردم.فعلا که اونجوری که محسوس باشه تغییر نکردم و حقیقتا توی بعضی حرکات خیلی بهم فشار میاد و اذیت میشم ولی خوب حسی که بعد ورزش دارم رو دوست دارم.امروز صبح توی یه پاساژی بودیم و آینه قدی داشت،خودم رو نگاه کردم و به نظر خودم بدنم خیلی خوب بود واسه کسی که تقریبا چهل سالش هست.حالا نمیدونم تاثیر ورزش هست که بهم اعتماد به نفس داده یا واقعا بدنم داره خوب میشه،عزیز دل میگه باید دو هفته ورزش بکنی اون وقت تاثیرش رو میبینی.خلاصه هر روز دارم ورزش میکنم.حال بعد ورزش رو دوست دارم.وقتی لخت جلوی آینه وایمیسم به نظرم میاد سینه هام هم یه کم باید بزرگتر بشه.فکر کنم این ورزش های در منزل باعث بشه سینه هام بزرگتر بشه.سینه هام هم بزرگتر بشه،شکمم کوچیک تر و خط دار تر بشه خوب میشه.کونم خودش گرد هست،کیرم هم خوبه.ولی شکم کوچیک تر بشه،سینه بزرگ تر بشه.دیگه چی؟ورزش خیلی خوبه،لامصب بگو چرا این ورزشکارها این قدر ادعاشون میشه و جوری راه میرن انگار همه دنیا باید جلوی اینا تعظیم بکنن،این مال حس خوبی هست که به خاطر ورزش به وجود میاد.من پزشک نیستم ولی مطمئن هستم به واسطه ورزش انگار یه هورمون های خاصی ترشح میشه که آدم رو با اعتماد به نفس و سرحال و بشاش میکنه.
فعلا دیگه خبری از دختربازی و حرفهای بد و کُس گفتن و انتقال تجربیات نیست.فقط ورزش و ورزش.همین.بوس.
میگمآ تو که این قدر باحوصله هستی و تا اینجا همه پست رو خوندی یه بوس چوچولو هم به علی زاهدی(قوچعلی توی صمد،نمیشناسیش سرچ کن حتما بوس میدی) بده دیگه.
بازم چشام به راه تو سیاهه،گفتی عشق بهار جدایی داره
بی انصافی هست اگر این رو در مورد شیراز و مردمش نگم.
با وجود خیلی چیزای بدی که در مورد شیراز میگم یه چیزی هست که باید بگم و اونم اینه که از وقتی اومدم شیراز دیگه قرص های ضداضطراب و ضد افسردگی و کنترل خلق و خو نمیخورم و واقعا حالم خوبه.نه تپش قلبی دارم نه استرس و دلشوره بی دلیل.حتی اون مورد سکس ادکتی ام هم خوب شده و نرمالم.همه این تغییرات مثبت به لطف زندگی در شهر شیراز و آب و هوای خوب و آرامش و آسایشی هست که توی این شهر دارم.
دیگر این که کنار اون برنامه ورزشی یک ساعته و ایروبیک و رقص لاتین یه برنامه روزی ده دقیقه شکم هم کنارش میرم،تمرکز این برنامه ام فقط روی شکم هست تا آبش کنم و کنارش دو تا خط سکسی بندازم.سیس پک هم نشد فدای سر رونی کولمن.
حالا که این قدر مهربون هستی که تا اینجا خوندی یعنی نمیخوای یه بوس به اردشیر کاظمی بدی؟؟عجیبه که نمیخوای.
انسان محکوم به آزادی است.
یه فیلم ژاپنی دیدم به اسم "زن در ریگ روان" فیلم زیبایی بود که در مورد فلسفه اگزیستانسیالیسم حرف میزد.ولی مربوط به قبل جنگ جهانی دوم بود و این فلسفه بعد از جنگ شکل گرفت.در هر صورت تخصصی در مورد فلسفه ندارم و دیگر این که نمیخوام فیلم رو اسپویل کنم.ولی فیلم قشنگی بود.مختصر بمال بمالی هم داشت و رنج و سختی انسان و تلاش برای پیدا کردن راهی برای زندگی رو نشون میداد.دوسش داشتم فیلم رو.لامصب ژاپنی ها هر کاری تولید میکنن عالیه.کل این فیلمهای علمی تخیلی و کریستوفر نولان و سازهای موسیقی و کامپیوتر و بازی های کامپیوتری و علم و فناوری و انیمیشن و موتور سیکلت و تراکتور و تویوتا و کاسیو و هیچی وجود نداشت اگر این ژاپنی ها نبودن.
اگه این پست رو خوندی و از ژاپنی ها خوشت میاد چشمهاتو ببند و یه بوس به عباس محبوب بده.